Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W chorobie i w chorobie. Tego wam życzę. Nie wypatrujcie ani nie spodziewajcie się cudów. Nie ma cudów. Już nie. I nie ma leków na krzywdy, które najbardziej ranią. Jedyne lekarstwo to wiara w cierpienie drugiej osoby i nasza przy tym obecność".

Była nieszczęśliwa, choć zarazem niepewna, czy jej nieszczęście nie byłoby czyimś szczęściem. Czuła niezaspokojone pragnienie - głębokie jego pokłady - ale przypuszczalnie podobnie było w przypadku każdej osoby, po ślubie bądź bez niego. Chciała więcej, ale nie wiedziała, czy jakieś więcej istnieje. Dawniej niewiedza była inspirująca. Jak wiara. Teraz przypominała agnostycyzm. Brak wiedzy".

Jesteśmy złamanymi jednostkami, przeznaczonymi do rozbitych związków w roztrzaskanym świecie.

Nie da się przekazać psu, że człowiekowi jest przykro, że świat jest, jaki jest, ale to jedyny świat, w którym możemy żyć.

Całe życie wiele wysiłku wkładałem w to, żeby chronić się przed rzeczami, których najbardziej się boję, i ostatecznie nie w porządku byłoby twierdzić, że nie było się czego bać, ale być może spełnienie moich najgorszych obaw nie okazałoby się takie straszne. Może gorsze były wszystkie moje starania.

W jednych religiach akcentuje się znaczenie pokoju wewnętrznego, w innych doniosłość unikania grzechu, w jeszcze innych wagę chwały. Judaizm kładzie wagę na inteligencję [...] Żydzi stanowią dwa promile ludności świata, ale przyznano im dwadzieścia dwa procent wszystkich Nagród Nobla (dwadzieścia cztery, jeśli nie liczyć pokojowej Nagrody Nobla). A zważywszy brak Nobla za Bycie Eksterminowanym, przez dekadę Żydzi nie mieli wielkich szans, więc w praktyce odsetek jest jeszcze wyższy. Dlaczego? Nie dlatego, że Żydzi są bystrzejsi od kogokolwiek - dlatego, że kładą nacisk na rzeczy, które Sztokholm nagradza. Ale gdyby istniała Nagroda Nobla w dziedzinie zadowolenia, poczucia bezpieczeństwa albo umiejętności odpuszczenia, to te dwadzieścia dwa procent spadłoby tak szybko, że potrzeba by było spadochronu.