cytaty z książki "Every Exquisite Thing"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
A potem któregoś dnia zaczniesz szukać siebie w lustrze i nie będziesz w stanie się zidentyfikować - będziesz widzieć jedynie wszystkich innych. Będziesz wiedział, że zrobiłeś to, czego oni po tobie oczekiwali. Zasymilujesz się. Znienawidzisz się za to, bo będzie za późno.
To znaczy... kiedy ostatni raz ktoś cię zapytał, czy jesteś szczęśliwa, a potem spojrzał ci w oczy w taki sposób, że od razu wiedziałaś, że naprawdę obchodzi go twoja odpowiedź?
I zastanawiałam się, czy na tym polega problem z literaturą - miała sens tylko w teoretycznych sytuacjach i rzadko pomagała w prawdziwym życiu, w którym trzeba było znacznie więcej odwagi, żeby żyć, niż żeby przewracać strony w samotności, gdy się jest ukrytym przed światem w rogu pokoju albo w łóżku, albo pod drzewem.
Czasami musimy używać brutalnych słów, bo inaczej nikt nas nie słucha.
Sam fakt, że jesteś w czymś dobra, nie oznacza, że musisz to robić.
Przez sekundę patrzyliśmy na siebie.
Uśmiechał się, jakby zdradził mi sekret niezbędny do życia.
Możesz być, kimkolwiek zechcesz. Ale to ma swoją cenę. Twoi rodzice i wszyscy inni ukarzą cię, jeśli zdecydujesz się być sobą, a nie taka jak oni. To cena wolności.
Ludzie wkraczają do naszego życia z jakiegoś powodu, na trochę albo na całe życie.
Ponieważ samotni ludzie bardzo często mają wspaniałe pomysły, tylko nikt ich nie wspiera. Z kolei ludzie, którzy są wspierani zbyt często mają złe pomysły, ale dysponują władzą. A władzy się nie oddaje. Nikt tego nie robi, niezależnie czy ma dobre, czy złe pomysły.
Na świecie jest bardzo dużo samotnych dzieci, ale problem polega na tym, że nie wiedzą o sobie nawzajem. Gdyby samotne dzieci mogły się zjednoczyć, wydarzyłoby się dużo dobrego, ale świat strasznie się boi jednoczenia samotnych ludzi, dlatego robi, co może, żeby trzymać ich oddzielnie.
Czasami trzeba zapłacić wysoką cenę za indywidualność, zwłaszcza kiedy jest się kobietą.
-Ludzie są stanowczo za często okropnie przewidywalni. No i sporo wiem. To przekleństwo. Ale wiem jeszcze coś innego: nie jesteś skazana na bycie taką osobą, jak twoi rodzice. Możesz przerwać ten cykl. Możesz być, kimkolwiek zechcesz. Ale to ma swoją cenę. Twoi rodzice i wszyscy inni ukarzą cię, jeśli zdecydujesz się być sobą, a nie taką jak oni. To cena wolności. Klatka jest otwarta, ale wszyscy zbyt się boją, żeby z niej wyjść, i przywalą ci, kiedy spróbujesz to zrobić, i to przywalą solidnie. Chcą, żebyś ty też się bała. Chcą, żebyś została w klatce. Ale kiedy już znajdziesz się kilka kroków za drzwiczkami, nie będą mogli cię dosięgnąć, a wtedy ciosy ustaną. I jeszcze jeden sekret: zbyt się boją, żeby pójść w twoje ślady. Uwielbiają swoje klatki.
... pociągało mnie poznawanie nowych ludzi, którzy marzą o prawdziwych i szczerych rozmowach.
Mówił, że wszyscy wielcy pisarze też byli dziwakami, że nasi najlepsi artyści, muzycy i myśliciele mieli nieodmiennie etykietę dziwaka w liceum albo "kiedy byli młodzi". To była "cena wstępu".
Uwielbiałam go tak, jak uwielbiam chodzenie latem boso po trawie, jak uwielbiam goracy kubek w rękach, jak uwielbiam jechać dorgą, mając przed sobą w oddali zachodzące słońce.
A zatem może czynniki motywujące nie są tak ważne jak proste uczestnictwo - rzucanie w dzikim zapamiętaniu własnego, prawdziwego ja we wszechświat. Może uleganie naszej prawdziwej naturze popycha nas ku wielkiej niewiadomej, ku celom, o jakich nam się nawet nie śniło, a które jednak istnieją.
Świat tak naprawdę nie przejmuję się zbytnio tym, co czasami robisz - tak długo, jak pozwalasz określonym typom kontynuować coś w masie bez ciebie.
- Czasami wystarczy wybrać jedynie kierunek i popełniać błędy. Potem wykorzystujesz to, czego się nauczyłaś na porażkach, i wybierasz nowy, lepszy kierunek, żebyś mogła popełniać więcej błędów i nie przestawała się uczyć.
Nigdy nie miałaś ochoty na przerwanie czegoś, co robisz, gdy wszyscy wokół sprawiają wrażenie, że ich zddaniem nadal powinnaś to robić? Nigdy tak naprawdę nie chciałaś po prostu... zrezygnować?
Samotni ludzi zazwyczaj nie znoszą zdrady, a to stanowi kolejny problem. Mają skłonność do mówienia prawdy i grania fair.
Lektura tego wiersza była jak założenie przepisanych przez okulistę okularów po wpadaniu na ściany przez całe życie.
Wiedziałem, że osiągnąłem kres dzieciństwa, kiedy zdałem sobie sprawę, że dorośli w moim życiu nie wiedzą więcej ode mnie.
- Czasami same słowa nie wystarczają w konkretnej sytuacji, w jakiej się znajdujesz.
W trakcie życia gromadzi się cele i nadzieje. Nie martw się, będziesz ich miała więcej w przyszłości. Przekonasz się. I zmienisz się. Zmiana może być dobra. Gąsienica w motyla.
Czekam, aż gwiazdy przebiją się przez czerń nade mną, czekam na przyszłość, która obmyje mnie jak wiele słonych fal - niektórych wzburzonych jak moje myśli, innych aksamitnych jak dobry pocałunek.
- Na świecie jest bardzo dużo samotnych dzieci, ale problem polega na tym, że nie wiedzą o sobie nawzajem. Gdyby samotne dzieci mogły się zjednoczyć, wydarzyło by się dużo dobrego, ale świat bardzo się boi jednoczenia samotnych ludzi, dlatego robi, co może, żeby trzymać ich oddzielnie.
- Dlaczego?
- Ponieważ samotni mają bardzo często wspaniałe pomysły, tylko nikt ich nie wspiera. Z kolei ludzie, którzy są wspierani, zbyt często mają złe pomysły, ale dysponują władzą. A władzy się nie oddaje. Nikt tego nie robi, niezależnie czy ma dobre, czy złe pomysły. Nikt nie odda władzy bez długiej, krwawej walki, i to takiej, która zwykle łączy się z nieczystymi zagraniami. Samotni ludzie zazwyczaj nie znoszą zdrady, a to stanowi kolejny problem. Mają skłonność do mówienia prawdy i grania fair. Dlatego potrzebujemy sztuki, muzyki i poezji dla samotnych ludzi, żeby mogli się wokół nich gromadzić.
Gdyby słowa były powietrzem, przypominałabym dziurawą oponę.
- Człowiek powinien walczyć ze wszystkimi, z którymi trzeba, bo inaczej nic się nie zmieni. Nic!
Wziąć stronę Antygon tego świata,nigdy Kreonów.
Na świecie jest siedem miliardów ludzi. Siedem miliardów. Naprawdę jesteś aż taką pesymistką, żeby wierzyć, że nie dogadasz się z żadnym z nich?