Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmierzch był, jak zwykle, w październiku, o tej porze. Pastelowy i szary, pełen niepojętych zapowiedzi był ten zmierzch, podczas gdy z kasztanów, murów i twarzy opadał szerokimi, zmiętymi liśćmi smutek.

Tęsknota jest napięta ku czemuś i zamyka się w swym napiętym łuku eliptycznym; zmęczenie jest połączone w swej materii i dlatego pełne gęstej, nieruchomej monotonii, jak koło; a wyrzeczenie jest twarde i jakby raz na zawsze – jak kwadrat.