Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oczywiście to rozsądny, logiczny postępek, dlatego też nie uczynimy tego.

Po trzech dniach nieprzerwanej gadaniny Tasslehoffa, jego psot i dokuczliwych figli, towarzysze z radością zamieniliby towarzystwo kendera na miłą godzinkę łamania kołem.

Żyłki na grzbietach dłoni wytyczały błękitną mapę choroby i rozpaczy.

Jesteśmy tylko odbiciami, echami, cieniami naszych ojców, [...] ale ich grzechy wciąż krążą w naszych żyłach [...].

Xak Tsaroth zostało obrabowane z dzieł sztuki przez pierwszych Bulpów, którzy
ozdobili nimi sale tronowa swego władcy. Wyznając filozofie, że skoro jeden metr
złotogłowiu jest dobry, jeszcze lepsze jest czterdzieści[...].

To jakiś starzec, jaśnie panie – przerwał Wills – i kender.
– Kender? – powtórzył nieco zaniepokojony Gunthar.
– Niestety, panie. Proszę się jednak nie obawiać – dodał pospiesznie stary sługa. –
Zamknąłem srebro w szufladzie, a małżonka jaśnie pana zaniosła swe klejnoty do piwnicy.
– Można by pomyśleć, że jesteśmy oblegani! – parsknął Gunthar. Niemniej jednak
przeszedł przez dziedziniec szybciej niż zwykle.