Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odciąłem rękę, siostro moja,
Żebym nie miał czym zepchnąć Cię w przepaść.
Wypaliłem sobie źrenice, żeby nie grzeszyć wzrokiem.
Odrąbałem Twoje oba ramiona,
Byś mnie nie przygarnęła nimi na wieczne potępienie.

(...) przeszłość bowiem jest nieodwracalna i niepodzielna w najdrobniejszych szczegółach.

Uważam literaturę nie za moją misję, tylko za przyjemność. Można w takim razie mówić, że jest to niepoważne podejście do literatury. Być może, ale będę to powtarzać.
(Rozmowy z pisarzami, Z. Taranienko, 1986, s. 461)

Nie bujajmy się wzajemnie, ale literatura za cel ma również zabawianie kogoś albo pokazanie czegoś nowego, może to nawet być zaskoczenie czy przestrach, horror. (Rozmowy z pisarzami, Z. Taranienko, 1986, s. 464)