Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od dzisiaj jestem pokryta teflonem - wszystko po mnie spływa, nic nie zostaje.

Jednak gdy otwieram oczy, jestem sama.I juz wiem, że czekałam za długo."

Nie musisz się śpieszyć, uczucia nie mają daty ważności

Miłość nie ma sensu

Jego ciemne, przeszywające oczy wciąż się we mnie wpatrują, a palce szukają blizny na mojej twarzy.
Blizny na czole.
Tej, którą chowam pod grzywką.
Tej, o której nikt nie wie.

Kiedy już zapewnimy sobie podstawowe potrzeby, schronienie i pokarm, resztę życia spędzamy szukając miłości.

Przeszłość może nas kształtować, ale nie określa nas w stu procentach.

Wiem, że jedyny wybór, jaki teraz mam, to patrzeć w przyszłość - i na tym powinnam się skoncentrować."

Zapomnieć o przeszłości i patrzeć juz tylko w przyszłość . Gdyby to jeszcze było takie łatwe..."

Każdy ma swoje przeznaczenie; jedyne co musi zrbić, to za nim podążąć i je zaakceptować , bez wzglęu na to, dokąd prowadzi."

Pewnie teraz powinnam wiedzieć wystarczająco dużo o stacie bliskich, by zdać sobie sprawę, że nie można przesać za kimś tęsknić - można tylko nauczyć się żyć z tą wielką, niekończącą się pustką w sercu."

...miłość jest jak róża:wszyscy skupiają się na kwiecie,ale to kolczasta łodyga utrzymuje ją przy życiu.....

Ten swiat nie sklada sie tylko z nienawisci i problemow. Od czasu, do czasu przy dobrych wiatrach, mozna trafic na odrobine szczescia.

-miłość nigdy nie ma sensu.

Ogniste włosy i kremowa skóra z twojego życia w Amsterdamie; pewność siebie i zdecydowanie demonstrowane w purytańskiej rodzinie; pokora i wewnętrzna siła, których nabyłaś w trakcie mieszkania w Paryżu; elegancka suknia i zalotne spojrzenie wyjęte z życia londyńskiej socjety, a oczy... Oczy te same. Niezmienne, wieczne, bez względu na kolejne przebrania.

Nie wiedzą tego, co ja: że raniąc innych, ranimy i siebie.

Kiedy coś jest zrobione nie można tego cofnąć. Nie ma odwrotu. Jedyne, co człowiek może kiedykolwiek zrobić to iść dalej.

(...) nie można przestać za kimś tęsknić - można tylko nauczyć się żyć z tą wielką pustką w sercu.

Trudno jest dać komuś coś, czego sami nie doświadczyliśmy.

Dotyk odsłania zbyt wiele, niewyobrażalnie mnie męczy, dlatego staram się go unikać za wszelką cenę.

Czasami trzeba działać samodzielnie. Czasami trzeba zrobić to, co w głębi duszy uważamy za słuszne.

Nasza przeszłość być może nas kształtuje, ale nie definiuje tego, kim się stajemy.

I wiedziałam, że Haven była w błędzie.
Nie zawsze ktoś kochał bardziej lub mniej.
Kiedy dwoje ludzi naprawdę się kochają, robią to w równym stopniu.
Ironią jest, że kiedy w końcu uświadomiłam sobie całą prawdę o tym, to muszę spędzić całą wieczność w ciemnościach i otchłani myśląc o wszystkim czego mi będzie brakować.
Na wieczność otoczona ciemnością. Oderwana od tego co kocham i od ludzi, których kocham. Nawiedzana przez błędy mojej przeszłości. Wieczne przedstawienie odgrywane przed moimi oczami i szydzące z wyborów, które dokonałam.
Jeśli tylko kierowałabym się sercem, a nie rozumem.

Skoro był nieśmiertelny, to wątpię, żeby przyszło mu do głowy sporządzenie testamentu.

Tylko miłość może leczyć

Między nami narasta energia, która w tej chwili jest już niemal wyczuwalna; jeszcze chwila i na własne oczy zobaczę, jak płynie z jego ciała do mnie. Gęste, pulsujące pasmo pragnienia, rozszerza się i kurczy, chcąc nas do siebie przyciągnąć i złączyć w jedno.

Nie muszę słyszeć, żeby wiedzieć.

Przedmioty nas nie określają. Nieważne są ubrania, które nosimy, samochody, którymi jeździmy, obrazy, które kupujemy, ani to, gdzie mieszkamy. Definiuje nas to, jak żyjemy. Tylko nasze uczynki zostają, kiedy nas już dawno nie ma.

Bez względu na wszystko dostałam wielką szansę, które zdarza się tylko raz.

Nie zawsze możemy mieć to, czego pragniemy. Taka jest ludzka natura, tak nas zaprogramowano.