Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Noc, brzemienna dragami i euforią, pozwala nam przeżywać ludzi w czystej postaci. Opadają wtedy maski, rozgrywają się dramaty bądź komedie. Tam na zewnątrz, na ulicy stoi parka, która przed kilkoma godzinami wchodziła do nas uskrzydlona, teraz wrzeszczy na siebie.

Są fora internetowe, na których dyskutuje się jak z powodzeniem mnie ominąć. Czy dobrze jest nie patrzeć mi w oczy, kiedy się przede mną stoi. Albo nosić się na czarno, bo ja sam często tak robię. Albo nawet jako hetero udawać geja, żeby zyskać moje "okay". Rzeczywiście, niektórzy tego próbowali, pokazując się nawet przede mną jak trzymają się za rączki,ale błyskawicznie je puszczali, kiedy ich nie wpuscilem.

I poznałem extasy a więc MDMA, zalecaną przez amerykańskiego chemika Alexandra Shulgina w latach siedemdziesiątych jako środek wspomagający psychoterapię, jako "okno duszy i dokładnie tak odbierałem jej działanie - otwierają mi się nie tylko okna, lecz drzwi. Jest we mnie jasność i siła, ulatują wszystkie zahamowania i lęki, które zazwyczaj otulają mnie jak mgła pełna zła. Tańczę i czuję się wolny i szczęśliwy. I wiem, że chce tego uczucia jeszcze długo, bardzo długo.

Zawodowi homo do dziś mnie wkurzają. Dlaczego że swoją orientacją trzeba się obnosić, robiąc z tego jakąś religię? Dlaczego trzeba wywieszać na dachu tęczową flagę? I kupować jedynie pedalskie bułki, w pedalskich torbach, u pedalskiego piekarza?

Po dostatecznej konsumpcji extasy, przejście z MDMA na speed jest wręcz naturalną konsekwencją-także dla mnie. Atrakcją, że otwiera kolejne zakazane drzwi, jest wielka. Liczę się z tym, co tam na mnie czeka. Speedem osiągam następny poziom upojenia. Twardszy, bardziej rozbudzony, bardziej opętany seksem.

W 2012 roku, dobre dwadzieścia lat później, zadzwoniono do mnie z berlińskiej redakcji Sterna, pytając, czy mogę zdobyć materiał fotograficzny do reportażu o Berghain. Wiedzieli wprawdzie, że panuje tam zakaz robienia zdjęć, lecz ja z pewnością mam swoje dojścia. Okazuje się, że po tych wszystkich latach wciąż nie interesują ich moje zdjęcia. Mam tylko podstawić się jako dostawca sekretnych zdjęć z Berghain! Tylko dlaczego mam zdradzić sam środowisko, do którego sam należę?