Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Urodziłem się w roku Psa. Chyba Psa, czy ja wiem. Pies by najlepiej pasował, to znak ludzi czujnych, rozdrażnionych i małostkowych, którzy są wieczną ofiarą samych siebie. Po matce stałem się taki – jakiej nienawidzę – w niej – i jakiego w sobie znieść nie mogę. Wstręt, wstręt, jakbym chciał zrzucić samego siebie. Biegam, węszę, i jeśli – na co czekam – świat runie któregoś dnia, to na ostatku zostanę ja – Pies – wygrzebujący spod ruin ostatnią kość dla siebie.

Chcę spać, spać, czy Bóg mi wybaczy? Jeśli jest Miłością – zapyta o cierpienie. Jeśli Mądrością – podniesie znad ksiąg zimne oczy. Jeśli jest Światłem – spłonę w Jego blasku i wreszcie mnie nie będzie. Chcę spać, spać – czy Bóg jest pytaniem? – trzepotem? – pytaniem, którego utulić nie mogę.