Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Jeden jest tylko synonim piękna - mówił Dziewanowski -synonim ten to prostota.

,,... szczęście to odpowiedź, jaką daje nasze życie na nasze postulaty wewnętrzne...".

- [...] Z góry wiem, że każdy mężczyzna jest egoistą.
- Aż każdy? To zależy, jak interpretujemy ten wyraz.
- Bardzo proste - wzruszyła ramionami - egoistą jest ten kto nie dba o sprawianie mi przyjemności.

Nigdy nie rozumiał jej. Był zawsze taki gruboskórny, a cała jego miłość to tylko instynkt zoologiczny.

I właściwie dlaczego język literacki ma być zwulgaryzowany, spospolitowany? Tak lubiła pisać przenośniami. Nie pisze się przecież dla dorożkarzy.

Po wtóre czuła do Szczedronia urazę, że jest takim gburem, który może ją bić, potrącać i znęcać się nad nią. Wprawdzie nie robi tego, ale mógłby.

- Gdyby między jedzeniem i spaniem znalazł on czas na myślenie, myślałby co zjeść i kiedy się przespać.

- Ja myślę, że wszelkie trudności w wyszukaniu formy wdzięczności przestały istnieć od czasu, gdy Fenicjanie wymyślili pieniądze.

- [...] wolność jednostki nie może być groźbą dla wolności innych [...].

Oczywiście chcieli się całować, a udawali przed sobą istoty bezcielesne, anielskie, czyste duchy, kąpiące się w poezji.

- Prostota w tych formach, w jakich obserwuję ją dzisiaj, jest raczej prostactwem [...] a otwartość raczej brutalnością i brakiem wychowania.

- Nie cierpię popularności do tego stopnia - mówił - że nie pokazywałbym się z tobą w miejscach publicznych, gdyby nie... gdyby nie wprost fizyczna potrzeba przyglądania się tobie [...].

Piękny i barwny styl Wandy, bogactwo jej słownika i temperament pisarski sprawiły to, że artykuł jako całość wywierał sugestię doskonałości.