Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bo tak jest, gdy kogoś kochasz , to po całości. Nie w częściach.

Nie można stracić czegoś, czego się nigdy nie miało.

- Nie sposób skąpić kolejnych szans, gdy kogoś kochasz. I choć rozsądek podpowiada, że to głupie, że będziesz cierpieć, że znów spotka cie rozczarowanie, póki kogoś kochasz, twoje serce nie potrafi skapitulować – wyznaje łagodnie.

Kłamstwo powtórzone sto razy staje się prawdą.

Czasami życie musi człowieka przeczołgać, aby go wzmocnić, aby dać mu siły do dalszych zmagań z rzeczywistością, z tym wszystkim, co jeszcze go spotka.

Każdy popełnia błędy, każdy ma prawo do wybaczenia i szansy naprawienia szkód. (str 351).

Czasami potrzebujemy samotności, żeby przetrawić pewne sprawy, przegryźć je w sobie, przemielić i przeżuć, nieraz aż do mdłości. Ale kiedyś nadchodzi właściwy czas i trzeba wyjść z mrocznej jaskini, z tego cholernego gówna, w którym tkwiliśmy, i poszukać kogoś kto nas pokocha, trzeba być z kimś, bo przecież jesteśmy tylko ludźmi, nie mamy siły Boga, żeby radzić sobie samemu. Wszyscy kogoś potrzebujemy.

Gdy dajesz komuś szansę, prawdopodobieństwo powodzenia jest większe, niż gdybyś tej szansy nie dała. (str 220).

Jakakolwiek wiadomość i tak jest lepsza od niepewności, bo masz kontrolę, możesz coś zaplanować, przemyśleć, przygotować się do walki. (str 36).

Najtrudniej jest uciec przed samym sobą. Choćbyś nie wiem jak szybko biegła, i tak w najlepszym wypadku zobaczysz własne plecy.

Nie musisz być bezbronna, żeby poczuć moją władzę.
Nie musisz być słaba, żeby poczuć moją siłę.
Nie musisz być bezradna, żeby poczuć moją pomocną dłoń.
Bo to, że ja trzymam stery, nie oznacza, że ty tego nie potrafisz.

Miłość jest jak herbaciane liście. Nawet gdy z czasem odparuje z nich woda i pokryją się kurzem, wrzucone do wrzątku z powrotem odzyskują barwę, zapach i smak. Zasuszone uczucie pod wpływem gorącego wspomnienia też nabiera kolorów.

Czas nie goi ran... nie zabliźnia ich. Czas jedynie pozwala nam przywyknąć do bólu po stracie.

Każdy popełnia błędy, każdy ma prawo do wybaczenia i szansy naprawienia szkód. Gdy kogoś kochasz, kochasz również mu wybaczać...

Nie kocha się za to, czego brakuje, tylko za to, co jest.

Czasami nie ma się nic do powiedzenia, a czasem słów jest za dużo.

Można kochać bez wzajemności, ale jednostronna przyjaźń raczej się nie zdarza.

Póki kogoś kochasz, twoje serce nie potrafi skapitulować.

Musisz przetrwać, żebym uwierzył,że ja też dam radę.

Ludzie niepotrzebnie boją się śmierci. Jeśli Bóg istnieje, pójdziemy do nieba, chyba że byliśmy naprawdę wstrętni i źli, wtedy do piekła, ale przecież jest czyściec! A jeśli Bóg nie istnieje, to jeszcze lepiej. Po prostu nas nie ma, a jak nas nie ma, to nie wiemy, że kiedyś byliśmy. Czyż to nie piękne? Zawsze jest jakieś dobre wyjście.

Nie wolno porównywać, wyceniać tego, co nas spotkało, licytować się, które z nas ma gorzej. Oboje mamy swój bagaż.

- Gdy człowiek traci coś, co niedawno otrzymał, czuje złość, bo jeszcze się tym nie nacieszył. Lecz znacznie boleśniejsza jest strata czegoś , co zawsze do nas należało. Odczuwamy ból, gdy tracimy część własnego życia. Najczęściej ta strata to odejście kogoś bliskiego, a ty straciłeś samego siebie.

Szczęście często miesza się ze smutkiem i wbrew pozorom całkiem łatwo je pogodzić. To jak śmiech przez łzy albo łzy ze szczęścia.

- Swoją drogą, nie wyobrażam sobie ciebie takiej tłustej - wypalam bez zastanowienia i nagle czuję, jak Dominika tężeje w moich ramionach,
Od razu się domyślam o co biega. O babskiej urodzie jak o nieboszczyku: albo dobrze, albo wcale.

Czasami potrzebujemy samotności, żeby przetrawić pewne sprawy, przegryźć je w sobie, przenieść i przeżuć, nieraz aż do mdłości.

Co, a przede wszystkim, jak będzie później? Nie wiem. Mam nadzieję, że dobrze, ale to zupełnie inna, nowa historia, której jeszcze nikt nie zna i którą napisze czas.

Liczę na to, że da nam wiele powodów do szczęścia.

Takiego ładunku emocji nie było w żadnym filmie, w którym grałem.

Kochać powinno się całym sercem, a nie tylko fragmentem.

-Kocham cię. Będę na ciebie czekać, choćby to czekanie miało trwać milion lat, słyszysz? -szepczę. -Nie pozwolę ci odejść.

- Było mi jak w raju – stwierdza, zauważwszy, że na niego patrzę. – Czy w raju są syrenki? – Marszczy czoło w udawanej zadumie.
- Nie wiem. Pewnie są. Przecież to raj.