Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest mi nadal bliższa niż ktoś obcy, ale bardziej obca niż ktoś naprawdę bliski.

Wszystko, co widzieliśmy na własne oczy od chwili przyjścia na świat, nawet to, co- jak nam się zdaje- zapomnieliśmy, wszystko to tkwi jak żywe w naszym sercu. I nie tylko to, jest tam również to, czego nie widzieliśmy na własne oczy, a nawet to, czegośmy sobie nigdy nie wyobrażali.

... żyć zwyczajnie wcale nie jest łatwo. Jest przecież tyle możliwości przeżycia czegoś niezwykłego. Lecz wszystko, co niezwykłe, wcześniej czy później musi się popsuć. Nie sztuka dać się zniszczyć w ten sposób. Sztuką jest wytrwać w zwyczajności.

Bo nie jest tak, że wystarczy odejść i człowiek od razu staje się szczęśliwy.

Gdzie zaczynają się prawdziwe wspomnienia, a co nimi nie jest? Może to się w ogóle nie wydarzyło, ale będę zawsze pamiętać to wyraźnie.

Przywiązanie jest silniejsze od człowieka. Jak morska fatamorgana. Ukazujące się nad powierzchnią morza dalekie krajobrazy.

Człowiek nie staje się tak łatwo dorosłym. Nie może się stać.

Śmierć nie jest aż tak daleko, żeby można było z nią igrać. Nie znaczy to, że jest już obok, jednak...

Odejść w przeszłość może tylko to, co teraz jest. To, czego nie ma, nie może stać się przeszłością. Nie może też całkiem zniknąć. Choć nieobecne, pozostanie na zawsze.

Gdy mąż zbliżał się do mnie wieczorem, przyjmowała go radośnie tylko powierzchnia mojego ciała. Zastanawiałam się wtedy, czy ciało i umysł to nie są przypadkiem dwie różne rzeczy , ale tak naprawdę było tylko ciało. Umysł był jego częścią.

Kiedy coś robię, to albo nazywam to słowami, albo to sobie wyobrażam jako obraz, albo w ogóle o tym nie myślę.

Wstawiłam kociołek do zlewu i odkręciłam kran, by napełnić go wodą. Niech odmięknie. Kiedy coś robię, to albo nazywam to słowami, albo to sobie wyobrażam jako obraz, albo w ogóle o tym nie myślę. Spróbowałam powiedzieć w myślach jeszcze raz: Niech odmięknie".