Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kocham cię jeszcze... Ani mnie powiedzieć nie wolno tego, ani tobie wiedzieć.

Kocham cię jeszcze... Ani mnie powiedzieć nie wolno tego, ani tobie wiedzieć.

Zawsze, gdy telefon nie dzwoni, wiem, że to ty.

Zawsze, gdy telefon nie dzwoni, wiem, że to ty.

Pieniądze to nie wszystko. Jest jeszcze ta prosta radość, wynikająca z tego, że się kimś opiekujemy a ktoś opiekuje się nami.

Pieniądze to nie wszystko. Jest jeszcze ta prosta radość, wynikająca z tego, że się kimś opiekujemy a ktoś opiekuje się nami.

Nie, nie spędzam czasu na opłakiwaniu siebie dwudziestosiedmioletniej, nie tęsknię za konkretną wersją mojej twarzy, piersi, nóg czy zębów. Czuję za to naturalny, ludzki smutek. I robię te wszystkie rzeczy - ćwiczę, jem rozsądnie, ubieram się optymistycznie - w nadziei na spowolnienie nieuniknionego procesu. Ale są granice tej nadziei: takie jak menopauza, takie jak koniec mojej płodności. I dziękuję za nie Bogu, bo nadzieja bez ograniczeń jest kolejnym określeniem na ułudę. I generalnie wydaje mi się, że wolę już się smucić niż łudzić. (Zadie Smith).

Nie, nie spędzam czasu na opłakiwaniu siebie dwudziestosiedmioletniej, nie tęsknię za konkretną wersją mojej twarzy, piersi, nóg czy zębów. Czuję za to naturalny, ludzki smutek. I robię te wszystkie rzeczy - ćwiczę, jem rozsądnie, ubieram się optymistycznie - w nadziei na spowolnienie nieuniknionego procesu. Ale są granice tej nadziei: takie jak menopauza, takie jak koniec moje...

Pewnych rzeczy, zwłaszcza fundamentalnych, nie należy rozważać, lepiej zostawić je własnemu biegowi. (Dariusz Rosiak).

Pewnych rzeczy, zwłaszcza fundamentalnych, nie należy rozważać, lepiej zostawić je własnemu biegowi. (Dariusz Rosiak).

Nigdy, nie wiadomo, jacy naprawdę są ludzie, którzy nas otaczają [...], co skrywają ci, których uważasz za równych sobie.

Nigdy, nie wiadomo, jacy naprawdę są ludzie, którzy nas otaczają [...], co skrywają ci, których uważasz za równych sobie.

Pieniądze to nie wszystko. Jest jeszcze ta prosta radość, wynikająca z tego, że się kimś opiekujemy a ktoś opiekuje się nami.

Pieniądze to nie wszystko. Jest jeszcze ta prosta radość, wynikająca z tego, że się kimś opiekujemy a ktoś opiekuje się nami.

- Pieniądze - mówił - to straszny ciężar, ale przyjemnie jest, jeśli człowiek nie musi się o nie troszczyć.

- Pieniądze - mówił - to straszny ciężar, ale przyjemnie jest, jeśli człowiek nie musi się o nie troszczyć.

Forsa; to był ich argument.(...)Jak można sprzedać to czym się jest? Nie rozumieli

Forsa; to był ich argument.(...)Jak można sprzedać to czym się jest? Nie rozumieli