„Pustynny książę” Petera V. Bretta ponownie przenosi nas do świata wykreowanego w Cyklu Demonicznym. Wprawdzie książkę można z powodzeniem czytać jako osobną powieść, jednak znajomość wcześniejszych części ułatwia lekturę i pozwala lepiej zrozumieć opisywane wydarzenia. Większość akcji zostaje ukazana z perspektywy Olive, księżniczki Zakątka, przytłoczonej wymagającą nauką, treningami i oczekiwaniami matki. W dodatku na każdym kroku musi ukrywać swoją nienaturalną siłę i podwójną naturę. I choć poznajemy Olive, kiedy myśli głównie o makijażu, strojach, fryzurach i pocałunkach, to z czasem jej postać przechodzi ogromną przemianę.

Drugim bohaterem powieści jest Darin, syn Wybawiciela Arlena Balesa. Darin, podobnie jak Olive, nigdy nie był taki, jak inne dzieci. Magia naznaczyła ich oboje i choć wiele ich różni, to w gruncie rzeczy pragną tego samego: uciec od narzuconych ról, od oczekiwań, nakazów i zakazów, żeby w końcu móc być sobą.

„Pustynny książę” w sposób oczywisty nawiązuje do Cyklu Demonicznego, ale nie odgrzewa starych motywów. Brett pokazuje, jak ludzie odnajdują się w nowej rzeczywistości. Porusza kwestię tożsamości, zarówno narodowej, jak i płciowej, pokazuje różne kultury i światopoglądy. Bohaterowie negatywni nie są tu jednoznacznie źli (może poza demonami), a pozytywni nie są pozbawieni wad. Po krótkim wprowadzeniu akcja stopniowo nabiera tempa, coraz mniej jest fryzur i strojów a coraz więcej potu, łez i krwi. Autor szczegółowo i dynamicznie opisuje starcia zarówno między ludźmi, jak i między ludźmi i demonami, dzięki czemu z łatwością można je sobie wyobrazić. Poza walką i magią w powieści duże znaczenie odgrywa rozwój głównych bohaterów, zwłaszcza Olive, która przechodzi długą drogę od rozkapryszonej księżniczki. Szkoda, że Brett nie poświęcił równie dużo miejsca Darinowi, ale być może nadrobi to w kolejnej części. Zakończenie pierwszego tomu każe z niecierpliwością czekać na kontynuację.

Agnieszka Kruk