Jesteśmy społecznością, która kocha książki

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/03/przygody-sonia-ja-to-ja-ty-to-ty-ewa.html Ostatnio przechadzając się pomiędzy bibliotecznymi półkami, natknęłam się na książkę z piękną kolorową okładką, która zachęciła mnie do wypożyczenia jej. Nie miałam bladego pojęcia, jakie wywrze na mnie wrażenie, ale byłam ciekawa tego debiutu literackiego - Ewa Bukowska do tej pory znana była mi jedynie ze szklanego ekranu. "Ja to JA, TY to ty" to historia, której główną bohaterką jest Żyrafa, koleżanka Słonia, zaczynająca naukę w szkole. Mama Żyrafy każe jej nie wyróżniać się z tłumu, co nie jest łatwe ze względu na jej rozmiary. Do tego wychowawczyni przekonuje, że nie wolno bujać w obłokach, ale zająć się tym, co znajduje się na ziemi. Na szczęście wychowankowie okazują się mądrzejsi... W tej opowieści irytowały mnie ciągłe pouczenia mamy Żyrafy, która nieustannie kazała córce być skromną. Owszem, skromność bywa zaletą, ale zmuszanie do niewyróżniania się i siedzenia cicho nie jest czymś, co powinno być wartością samą w sobie. Każdy z nas jest inny, co sprawia, że jesteśmy wyjątkowi, dlatego nie rozumiem, z jakiego powodu dzieci miałyby ukrywać swoje wyjątkowe cechy, zamiast cieszyć się nimi i dzielić ze światem? Do tego dochodzi kwestia zaprzestania bujania w obłokach - po co? Marzenia są czymś pięknym, co warto przechowywać w sobie i spełniać, kiedy tylko jest to możliwe. Na szczęście na końcu książki mali czytelnicy mają okazję dowiedzieć się, iż warto być sobą, bo udawanie kogoś innego nikomu nie służy. Nie ukrywam, że książka wywołała we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony historia ma pozytywny i wartościowy morał, ale z drugiej czyta się ją dość opornie. Poza tym opowieść pokazuje, że dorośli opowiadają wierutne bzdury i nieustannie się mylą, a jedynymi słusznymi przekonaniami są te dziecięce. Oczywiście dzieci bywają mądrzejsze od starszych, ale jednak nie wiem, czy pisanie o tym w książkach przeznaczonych dla maluchów jest dobrym pomysłem. Dzieci bardzo chłoną wiedzę, a z tej lektury mogą dowiedzieć się paru niezbyt przyjemnych informacji na temat dorosłych. Inspiracją do stworzenia książki stał się filozoficzny cytat Cadyka z Kocka. Sama autorka zapragnęła stworzyć niebanalną historię z nutką filozofii, której celem jest poznanie prawdy na różne tematy. Jednak nie da się ukryć, że jest to debiut, bo owa opowieść nie należy do najlepszych, jakie udało mi się do tej pory poznać. Na pewno atutem jest twarda oprawa oraz szata graficzna - feeria barw, proste i kolorowe ilustracje cieszące oczy. Co ciekawe jedynie pierwsza połowa książki to historia o zwierzętach, ponieważ druga to sztuka teatralna, dzięki czemu dzieci mogą pobawić się w reżyserów i aktorów. Z jednej strony to ciekawa i oryginalna opcja, a z drugiej jest to w zasadzie identyczna historia przedstawiona w nieco zmienionej formie, co może nie usatysfakcjonować tych, którzy musieli wydać pieniądze na ową lekturę.