Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gospodarka nie jest pacjentem, którego można nieustannie operować.

Wolność bez poczucia więzi z całością i bez odpowiedzialności prowadzi bowiem do zwyrodnienia i chaosu!

Europa, która nie żyje w ludzkich sercach jako wiarygodny podmiot i nie jest postrzegana jako prawdziwa wspólnota losu, dla której warto ponosić ofiary, Europa, która nie ceni najwyżej wolności, lecz chce być wodzona na pasku i tłumiona, i wreszcie Europa, która w swoich duchowych i politycznych konturach jest nierozpoznawalna, nie może poruszyć świata ani samych narodów europejskich. Europa manipulowana przez biurokrację, która wzbudza więcej nieufności niż posiada wspólnych wartości oraz zorientowana jest przede wszystkim materialistycznie, przynosi Europejczykom więcej zagrożeń niż korzyści.

Nie jest możliwe sterowanie gospodarką z dwóch stron. Nie można bowiem oczekiwać, że z jednej strony władze za pomocą określonych przez nie kryteriów sterować będą strumieniem towarów i jednocześnie z drugiej strony następować będzie inny podział towarów w wyniku naturalnego popytu zgłaszanego przez każdego pojedynczego obywatela, jako rezultat nieskrepowanej decyzji opartej na swobodnym wyborze konsumpcji. Ja zaś odrzucam zasadę centralnego planowania i sterowania zdecydowanie wszędzie tam, gdzie od rana do nocy utrudnia ona życie poszczególnym obywatelom - konsumentom bądź producentom.

Integracja Europy jest dzisiaj bardziej konieczna niż kiedykolwiek w przeszłości, nawet jest już spóźniona. Ale najlepsza integracja europejska, jaką mogę sobie wyobrazić, nie opiera się na tworzeniu nowych urzędów i form administracyjnych czy rosnącej biurokracji, lecz (...) pełnej wolności i swobodnego przepływu towarów, usług i kapitału miedzy krajami.

Wolność konsumpcji i wolność działalności gospodarczej muszą w świadomości każdego obywatela zaistnieć jako nienaruszalne prawo podstawowe. Naruszanie tych praw powinno być karane jako zamach na porządek społeczny.

Jeżeli ktoś zgodnie ze sposobem myślenia charakterystycznym dla gospodarki planowej wierzył, że los narodu można na wiele lat na przód określić za pomocą bilansów surowców lub innych danych statystycznych, to był bezgranicznym fantastą. Politycy i urzędnicy myślący o gospodarce w sposób mechanistyczny i dyrygistyczny nie mają najmniejszego wyobrażenia, jaką dynamiczną siłę można wyzwolić w sytuacji, gdy naród znowu uświadomi sobie wartość i dostojeństwo wolności.

Był to czas, w którym większość ludzi nie chciała uwierzyć, że eksperyment z reformą pieniężną i reformą gospodarczą może się udać. Był to okres, w którym w Niemczech każdy obywatel mógł liczyć na nowy talerz raz na pięć lat, na parę butów raz na dwanaście lat, na nowy garnitur raz na pięćdziesiąt lat, i tylko co piąte niemowlę mogło leżeć we własnych pieluchach, a tylko co trzeci Niemiec miał szansę zostać pochowany w swojej własnej trumnie.

Jestem zdania, że państwo nie powinno obchodzić to, jak pojedynczy obywatel chce spożytkować swoje pieniądze - w tym sensie nie powinno ono też być nauczycielem moralności. Każdy powinien poszukiwać szczęścia według własnych wyobrażeń.

Najbardziej obiecującym środkiem do osiągnięcia i zapewnienia każdemu dobrobytu jest konkurencja. Tylko ona prowadzi do tego, że postęp gospodarczy umożliwia osiąganie korzyści wszystkim ludziom, szczególnie jako konsumentom, a ponadto konkurencja eliminuje wszystkie przywileje, które nie wynikają bezpośrednio z wyższej produktywności pracy.
Droga poprzez konkurencję prowadzi w najlepszym tego słowa znaczeniu do socjalizacji postępu i zysków, a do tego jeszcze wspiera indywidualną przedsiębiorczość.

Przedsiębiorcy, którzy wskazując na współczesne tendencje w rozwoju gospodarki domagają się prawa do zakładania karteli, upodabniają się do tych socjaldemokratów, którzy z rozwoju automatyzacji wyciągają wniosek o konieczności państwowego planowania gospodarczego.

(...)związki zawodowe powinny sobie stale zadawać pytanie, czy poprzez ich aktywną politykę płac, nie sprzyjają przypadkiem interesom nieodpowiedzialnych spekulantów.

Niebezpieczeństwo naruszania zasad konkurencji zagraża, można powiedzieć, nieustannie i z najrozmaitszych stron. Stąd też jednym z najważniejszych zadań państwa, bazującego na wolnościowym porządku społecznym, jest zagwarantowanie utrzymania wolnej konkurencji.