Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po książkę sięgnęłam za namową koleżanki. Nie lubię tematyki Boga i chorób, jednak ta książka nie była taka zła. W momencie opisu wypadku miałam łzy w oczach. Rodzice chłopca jak i on sam byli bardzo dzielni. Myślę, że wiara bardzo im pomogła. Dobrze jest myśleć, że ktoś nad nami czuwa. Łatwiej jest wtedy znosić przeciwności losu. Jeszcze lepiej gdy, tak jak bohaterowie tej książki, ma się wokół siebie pomocnych ludzi. Piękna historia o walce i wierze. Muszę nadmienić, że książka zawiera pewne nieścisłości (nadinterpretacje ze strony rodziców) m.in. w momencie gdy chłopiec opowiada matce o wypadku będąc jeszcze w szpitalu, a dopiero potem jest napisane, że uczy się wypowiadać pierwsze słowa po wypadku. Podobną sytuacja powtarza się jeszcze co najmniej raz.