Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystkie przywoływane dotąd przykłądy sugerują, że w interpretowaniu obrazów zachodziła wzajemna interakcja pomiędzy twórcą i naturalnymi k...

Wszystkie przywoływane dotąd przykłądy sugerują, że w interpretowaniu obrazów zachodziła wzajemna interakcja pomiędzy twórcą i naturalnymi konturami czy powierzchnią ściany. Inne typy wizerunków są szczeólnie interesujące, ponieważ wymagają interakcji nie tylko pomiędzy artystą a jego wytworami, ale pomiędzy obrazami a widzami. Czasem, kiedy trzyma się światło w określonej pozycji, szczegół na skalnej powierzchni może stać się linią grzebietu zwierzęcia. Wówczas artysta dorabiał takiemu cieniowi nogi i inne atrybuty. Zmieniając położenie lampy, panujemy nad obrazem, każąc mu pojawiać się albo znikać.

Te wizerunki zrodzone z chybotliwego światłocienia zdradzają obustronną zależność. Z jednej strony, twórca obrazu ma go w swojej władzy, pon...

Te wizerunki zrodzone z chybotliwego światłocienia zdradzają obustronną zależność. Z jednej strony, twórca obrazu ma go w swojej władzy, ponieważ zmiana położenia źródła światła sprawia, że obraz wyłania się z niebytu, zaś inny gest powoduje, że znika. Artysta jest panem obrazu. Z drugiej strony, jest także zdany na jego łaskę: jeśli chce, by obraz pozostał widoczny, musi utrzymać taką pozycję, by światło było wciąż skierowane w tę samą stronę. Podobnie będzie z każdym kolejnym widzem. Kiedy tylko się zdekoncentruje, wizerunek zniknie w egpiskich ciemnościach, z których się wyłonił. Bardziej być może niż wszystkie inne paleolityczne obrazy te "istoty" stworzone ze światła i cienia ukazują złożone interakcje pomiędzy człowiekiem i duchami, artystą i wyobrażeniem, skałą i zwierzęciem-duchem.