Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to książka jedynie dla koneserów idei olimpijskiej. Choć oni pewnie także wychwycą szereg błędów, mylenie faktów, nazwisk i dat. To co najbardziej jednak odrzuca i oburza w tej książce to pean ku czci Juana Antonio Samarancha- wyjątkowo odrażającej persony pełniącej przez dwie dekady funkcję prezydenta Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Ten frankistowski funkcjonariusz, po śmierci generalissimusa Franco, nagle stawszy się krzewicielem idei wolności odmienił ruch olimpijski jako prezydent MKOl. Komercjalizacja igrzysk, rozmach, przepych i wszechobecna korupcja - to efekty działalności Samarancha. Autor, obracając się w kręgach MKOl przybrał postawę piewcy, niedostrzegającego zagrożeń, a temat korupcji został potraktowany na zasadzie: "to czarne owce są winne, a stado białych baranów na czele z Samaranchem było nieświadome procederu". To co na plus w książce- jest na początku i na końcu. Czyli historia odrodzenia się idei olimpijskiej pod koniec XIX wieku i szczegółowy wykaz medalistów olimpijskich, z nierozgrywanymi już podczas igrzysk konkurencjami. Generalnie- do poczytania chyba tylko bezpośrednio przed igrzyskami, na zasadzie przedolimpijskiej gorączki.