Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka została w oryginale wydana w 1948 r., ale teksty w niej zawarte powstały jeszcze przed wojną: najstarszy jest pewnie rozdział XII, który powstał jeszcze w 1933 r. W oczywisty sposób wpływa to na aktualność podawanych w nim danych. Symptomatyczny jest bardzo interesujący i udany rozdział IX na temat greki bizantyńskiej, którego autor, R.M. Dawkins, traktuje katastrofę małoazjatycką 1922 r. jako wydarzenie zupełnie niedawne. Cóż, dezaktualizacja nieuchronnie zagraża wszystkim publikacjom, a gdy tę wydawano w Polsce w 1964 r., nie odstawała od ówczesnych standardów. Ogólnie rzecz ujmując, praca dobrze wprowadza w problematykę bizantyńską. Nie jest to podręcznik dziejów Bizancjum, ale raczej zwięzłe ujęcie najważniejszych zagadnień. Każdy rozdział napisany został przez innego autora, co sprawia, że spojrzenie na cywilizację bizantyńską jest nieco bardziej zróżnicowane, niż gdyby całość napisała jedna osoba (jest to - nota bene - casus podręcznika Ostrogorskiego z bardzo wyrazistymi poglądami tego badacza). Moim zdaniem, bardzo dobrze wypadają w tej pracy zbiorowej rozdziały o dziejach politycznych oraz gospodarczych, a także wspomniany już tekst na temat greki bizantyńskiej. Myślę, że pomimo upływu lat jest to wciąż wartościowa pozycja. Tomasz Babnis