Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po książkę sięgnęłam ze względu na to, że była pozycją obowiązkową w czekającym mnie egzaminie z pedagogiki ogólnej. Początkowo byłam dość niechętnie nastawiona, bo przecież coś co zostało z góry narzucone raczej nie zachęca do delektowania się lekturą, wszak czasu do egzaminu coraz mniej i trzeba po prostu się z tym egzemplarzem uporać. Na szczęście nie była to ani strata mojego czasu ani żadne męczarnie. Książkę przeczytałam w jeden wieczór, skończyłam o drugiej nad ranem. :) Polecam wszystkim, jest to pozycja zdecydowanie warta przeczytania. Autor przedstawia swoje tezy i popiera je wiarygodnymi argumentami, badaniami i statystykami. Podczas lektury można dojść do przerażających wniosków. Osobiście podchodzę do tej książki z pewną rezerwą. Na pewno nie zrezygnuje całkowicie z telewizji, nie stanie się ona moim wrogiem numer jeden, ale po zapoznaniu się z Teleogłupianiem doszłam do kilku wniosków. Główny jest taki, że w przyszłości nie narażę mojego potencjalnego dziecka na bezmyślne oglądanie telewizji. Wstrząsnęły mną statystyki dotyczące tego, w jak negatywny sposób telewizja działa na takiego małego brzdąca i jaką krzywdę rodzice robią swojemu dziecku zostawiając go bez kontroli przed Tv. Książka napisana jest w sposób przystępny. Nie da się ukryć, że autor przyjmuję postawę skrajną. Krytykuje wszystko co związane z telewizją, nie widzi w niej żadnych wartości, ani pożytku z jej oglądania. Nie lubię skrajności, preferuje raczej wyważone postawy. Wszystko jest dla ludzi, telewizja także. Uważam, że po prostu należy korzystać z niej z głową i umiarem. Nie podobały mi się ironiczne wypowiedzi o psychologach czy naukowcach mających odmienne zdanie od autora. Czuć było w nich swego rodzaju pogardę i brak szacunku. Na minus również wtrącenia autora typu (sic!),przyprawiające mnie o podniesione ciśnienie. Po co? Dlaczego? W jakim celu? Mankamenty, które wymieniłam są detalami i nie przesłaniają wartości książki. Sęk w tym by po lekturze wyciągnąć własne wnioski, użyć rozumu, a nie ślepo poddać się opinii autora i uważać jego prawdę za najprawdziwszą. Statystyki nie zawsze są miarodajne, same liczby nie mogą posłużyć jako odpowiedź na wszystkie pytania. Nie uznałabym telewizji za zło wcielone, służące jedynie ogłupianiu i deprawowaniu jednostek. Mnie ta książka zmusiła do myślenia, nad tym ile czasu "tracę" na telewizję i czy mam jakieś korzyści z jej oglądania. Uważam, że można znaleźć odpowiednie treści i dla siebie i dla dziecka. Należy się przy tym kierować rozumem, logiką i umiarem. Powtarzam jeszcze raz - wszystko jest dla ludzi, telewizja także. Ode mnie solidne 7/10.