Jak widzicie, każda opowieść ciągnie się w dwóch kierunkach: pełznie ku przeszłości i galopuje ku przyszłości, a każdy pisarz czegoś poszuku...
Najnowsze artykuły
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant1
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
- ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszyKonrad Wrzesiński18
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Kei Miller
2
6,2/10
Pisze książki: literatura piękna, czasopisma
Urodzony: 24.10.1978
Jamajski pisarz, poeta i bloger.
Urodził się w stolicy Jamajki, Kingston.
Studiował anglistykę na Uniwersytecie Indii Zachodnich (University of the West Indies) w Mona, niedaleko stolicy wyspy, ale przerwał naukę. Podczas studiów zaprzyjaźnił się z jednym z wykładowców, znanym jamajskim poetą Mervynem Morrisem, który zachęcił go do tworzenia poezji i pisania powieści.
Absolwent Manchester Metropolitan University (kreatywne pisanie) oraz Uniwersytetu w Glasgow (filologia angielska).
Literacko zadebiutował w wieku 28 lat wydając zbiór opowiadań zatytułowany "The Fear of Stones". W tym samym roku na półkach księgarskich ukazał się także tomik jego poezji.
Laureat licznych nagród literackich, m.in. brytyjskiej Forward Prize (2014) oraz trynidadzkiej OCM Bocas Prize (2017).
W 2014 r. Poetry Book Society zaliczyło go do grona 20 Poetów Następnej Generacji.
Uhonorowany Srebrnym Medalem Musgrave'a.
Wybrane dzieła: "The Fear of Stones" (2006),"Kingdom of Empty Bellies" (2006),"The Last Warner Woman" (2010, polskie wydanie: "Ostatnia Kobieta-Wyrocznia", Świat Książki, 2012),"Writing Down the Vision: Essays & Prophecies" (2013),"Augustown" (2016).http://keimiller.com/
Urodził się w stolicy Jamajki, Kingston.
Studiował anglistykę na Uniwersytecie Indii Zachodnich (University of the West Indies) w Mona, niedaleko stolicy wyspy, ale przerwał naukę. Podczas studiów zaprzyjaźnił się z jednym z wykładowców, znanym jamajskim poetą Mervynem Morrisem, który zachęcił go do tworzenia poezji i pisania powieści.
Absolwent Manchester Metropolitan University (kreatywne pisanie) oraz Uniwersytetu w Glasgow (filologia angielska).
Literacko zadebiutował w wieku 28 lat wydając zbiór opowiadań zatytułowany "The Fear of Stones". W tym samym roku na półkach księgarskich ukazał się także tomik jego poezji.
Laureat licznych nagród literackich, m.in. brytyjskiej Forward Prize (2014) oraz trynidadzkiej OCM Bocas Prize (2017).
W 2014 r. Poetry Book Society zaliczyło go do grona 20 Poetów Następnej Generacji.
Uhonorowany Srebrnym Medalem Musgrave'a.
Wybrane dzieła: "The Fear of Stones" (2006),"Kingdom of Empty Bellies" (2006),"The Last Warner Woman" (2010, polskie wydanie: "Ostatnia Kobieta-Wyrocznia", Świat Książki, 2012),"Writing Down the Vision: Essays & Prophecies" (2013),"Augustown" (2016).http://keimiller.com/
6,2/10średnia ocena książek autora
69 przeczytało książki autora
67 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Każda książka jest cudem - całością, a jednocześnie częścią samej siebie. To znaczy, że każda stanowi całość, od pierwszej strony do ostatni...
Każda książka jest cudem - całością, a jednocześnie częścią samej siebie. To znaczy, że każda stanowi całość, od pierwszej strony do ostatniej, lecz zawarta w niej opowieść oddycha własnym rytmem i zamieszkuje przestrzeń większą niż ta między okładkami.
1 osoba to lubiMoże czasami trzeba opowiedzieć historię zygzakiem, bo jak się ją opowie wprost, to przeleci obok uszu osoby, do której jest adresowana
Może czasami trzeba opowiedzieć historię zygzakiem, bo jak się ją opowie wprost, to przeleci obok uszu osoby, do której jest adresowana
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Ostatnia Kobieta-Wyrocznia Kei Miller
6,2
Przechadzając się po księgarniach lub bibliotekach, wyciągam z regałów książki, które przykuły moją uwagę. Sięgam po powieści, których tytuł mnie zaintrygował, których niesamowita szata graficzna przykuła mój wzrok, czy też po książki dobrze znanych mi autorów. Wysuwam egzemplarz upchany ciasno pomiędzy bibliotecznymi zbiorami i czytam opis znajdujący się na końcu okładki. Kartkuję wybraną pozycję, czytam urywki sprawdzając, czy styl narracji przypadnie mi do gustu i jeśli tak się stanie, zabieram książkę do domu. Jednak nie zawsze czeka mnie zadowolenie, bo naprędce czytane fragmenty nigdy nie zagwarantują, że całość dzieła okaże się wspaniałą lekturą.
Kiedy przeczytałam opis powieści Kei Millera, w moim umyśle zrodziło się pewne wyobrażenie tej książki - wyobrażenie, które nie pokryło się ze stanem faktycznym. Przeczytawszy opis „Ostatniej Kobiety-Wyroczni” nabrałam przekonania, że powieść napisana przez pochodzącego z Jamajki Millera, będzie utrzymana w tak lubianej przeze mnie estetyce realizmu magicznego. Liczyłam na to, że autor dużo miejsca poświęci niesamowitemu, profetycznemu darowi głównej bohaterki. Tymczasem fabuła skupiła się na czymś całkowicie innym.
Adamine Bustamante, córka Pearline Portious, przyszła na świat w koloni trędowatych leżącej na Jamajce. Matka bohaterki zmarła przy jej narodzinach, a ojca nigdy nie poznała. Kiedy Ada kończy piętnaście lat umiera jej opiekunka. Dziewczyna czuje boskie wezwanie i przyłącza się do Kościoła Odrodzeńców, wkrótce odkrywa w sobie dar przewidywania katastrof. Adamie zostaje Kobietą-Wyrocznią, osobą budzącą szacunek i strach wśród miejscowej ludności. Autor powieści sporo miejsca poświęcił opisom praktyk religijnych Odrodzeńców oraz elementów kultury Jamajczyków, które dla mnie- osoby nie zorientowanej w tych tematach – wydały się nad wyraz osobliwe i dziwne.
„Ostatnia Kobieta Wyrocznia” to powieść, która skupia się na przedstawieniu życia głównej bohaterki. Pan Pisarz, jeden z dwójki głównych narratorów powieści, próbuje odtworzyć i opowiedzieć historię życia Kobiety - Wyroczni Adamine Bustamante, która przebywa obecnie w Anglii. Opierając się na dokumentach i relacji samej bohaterki, opisuje on literacko przetworzoną, historię życia kobiety, która w Anglii zatraciła swoją tożsamość, a jej dar uznano za chorobę.
Powieść Kei Millera została podzielona na pięć części, w których glos zabierają różne postacie: Pan Pisarz, Adamine, osoby znające Kobietę-Wyrocznię. Dwoma głównymi narratorami są Pisarz i Adamine, która nie raz prostuje literacką wizję jej losów wykreowaną przez Pisarza. Historia snuta przez tego pierwszego jest ubarwiona, podczas gdy Ada skupia się na przedstawieniu suchych faktów ze swego życia.
Chciałabym napisać, że powieść Kei Millera mnie zauroczyła, jednak to nie prawda. Powieść mnie rozczarowała. Bo choć pod wieloma względami była interesująca i wartościowa – spojrzenie na inną kulturę, ciekawy sposób prowadzenia narracji, liryczny język – to nie spełniła pokładanych w niej oczekiwań. „Ostatnia Kobieta-Wyrocznia” jest interesującym utworem literackim, którego lektura nie dostarczyła mi jednak przyjemności. Fabuła była po prostu nudna.
Ostatnia Kobieta-Wyrocznia Kei Miller
6,2
Bardzo lubię realizm magiczny i cenię twórców, którzy wpisują się w ten nurt, jednak "Ostatnia Kobieta Wyrocznia" nie zrobiła na mnie dużego wrażenia - fabuła wydała mi się zbyt udziwniona, a narracja chaotyczna. Za często się nudziłam przy lekturze, bym mogła dać więcej niż 4 gwiazdki.
Owszem, jest w tej powieści jakaś magia, losy tytułowej bohaterki wciągają, ale od pewnego momentu akcja staje się tak enigmatyczna i powtarzalna, że zaczyna nużyć.
Na pewno spodobał mi się styl, w którym liryzm przeplata się z dosadnością, a nawet wulgarnością, interesująca jest budowa, jednak w literaturze bardziej cenię treść niż formę, zatem ten atut nie ratuje książki na tyle, bym mogła wystawić jej wysoką ocenę.