al-Ghazali

Abu Hamid Mohammad ibn Mohammad at-Tusi al-Ghazali - perski filozof muzułmański i mistyk suficki.
Przyszedł na świat w perskim mieście Tus, które kilkaset lat później zostało doszczętnie zniszczone przez Mongołów.
Studiował w Niszapurze (Chorasan) i Gurganie (Golestan), zaś jego nauczycielem był jeden z najwybitniejszych perskich teologów, al-Dżuwajni (1028-1085).
W 1085 r. na zaproszenie Nizama al-Mulka przeniósł się do Bagdadu. W tym mieście powstały wszystkie jego dzieła. Dzieła owe przesycone są filozofią suficką, daleką od racjonalizmu logicznego.
Al-Ghazali był także kierownikiem naukowym Akademii Nizamiyyah w Bagdadzie.
W 1095 r. opuścił Bagdad i został wędrownym sufim.
Miał wiele córek, lecz nie został obdarzony ani jednym synem.
W polskiej wersji językowej spotyka się czasem zapis nazwiska "al-Gazali".
Wybrane dzieła: "Tahafut al-Falasifa", "al-Qistas al-mustaqim" (polskie wydanie w: "Sprawiedliwa waga. Ratunek przed zbłądzeniem", Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008), "Mishkat al-Anwar" (pierwsze polskie wydanie: "Nisza świateł", PWN, 1990), "al-Munqidh min ad-dalal" (polskie wydanie w: "Sprawiedliwa waga. Ratunek przed zbłądzeniem", Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008), "Kimiya-yi sa'ādat" (1104).