Alfred Tennyson

Poeta angielski, główny reprezentant postromantycznej poezji epoki wiktoriańskiej. Urodził się w prowincji Lincolnshire, we wschodniej części środkowej Anglii jako syn wiejskiego proboszcza. Był bratem poety Karola i pisarza Fryderyka. Razem z Karolem w 1827 r. wydał wspólny tomik poezji pt. "Poems by Two Brothers". Studiował na uniwersytecie w Cambridge. Jeszcze jako student związał się z grupą młodych intelektualistów, zwaną "Apostołami" (grupa liczyła 12 członków),a także uczestniczył w konkursach poetyckich (w 1829 r. otrzymał nagrodę za utwór wierszowany "Timbuctoo"). W 1830 r. ogłosił swój pierwszy samodzielny tomik poezji pt. "Poems, Chiefly Lyrical", a w 1833 r. zbiór pt. "The Lady of Shalott and Other Poems".
Wydanie w 1842 r. dwóch zbiorków poetyckich pt. "English Idylls and Other Poems", a w 1850 r. cyklu filozoficznego poświęconemu zmarłemu przyjacielowi ze studiów, A. H. Hallamowi, "In Memoriam", przyniosło mu sławę i pieniądze. Od tego czasu poeta cieszył się uznaniem i przyjaźnią największych pisarzy swego pokolenia, m.in. Browninga, Dickensa, Carlyle'a, przyznawano mu tytuły doktora honoris causa na wielu uniwersytetach angielskich. W 1850 r. został obdarzony przez królową Wiktorię dworskim tytułem "poety-laureata". Pod koniec życia, w 1883 r. otrzymał tytuł para Anglii (był pierwszym poetą-parem niepochodzącym ze szlacheckiego rodu).
W swej twórczości Tennyson chętnie podejmował tematykę historyczną i baśniowo-legendarną, poruszał aktualne problemy polityczne, społeczne i osobiste. W ostatnim etapie życia tworzył nastrojowe, nostalgiczno-romantyczne utwory. Do jego największych dzieł należą m.in. cykl poetycki o królu Arturze "Sielanki króla" (1889),dramaty poetyckie, np. "Królowa Maria" (1875),"Becket" (1884),monologi liryczne Maud (1855),poematy, np. "Locksley Hall" (1842),"Ulysses" (1842),"Enoch Arden" (1864).
Tennyson zmarł 6 października 1892 roku w Aldworth w wieku 83 lat. Został pochowany w Opactwie Westminsterskim.