Jenny Cockell

Najpierw obejrzałem film, więc ciekawy byłem jaka jest książka... no jest zupełnie inna bo to nie powieść (muszę jednak przyznać, że historię w filmie też fajnie "ufabularyzowali", dość udany film). Ale książka też jest... przyjemna. Wciąga, nie przynudza, nie jest za długa ani za krótka i co najważniejsze: nie ma tu tego kaznodziejstwa, które tak mnie potrafi zirytować ;) Autorka opisuje swoje przeżycia w sposób nienachalny, po prostu pisze co czuła, o czym śniła, jak zaczęła poszukiwać rodziny, co odkryła i co z tego wynikło. Pisze że nikt nie musi się z nią zgadzać - co mi się podoba, a nie jakieś: "poczułem duszę syna i już jest oczywiste, że istnieje życie po śmieci" ;) (czytana: 11-19.02.2024) 5/5 [8/10]