Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor, Uri Orlev, to nikt inny jak Jurek Orłowski, mieszkaniec żoliborskiej kolonii WSM, wspomniany przez Jarosława Abramowa-Newerlego w „Lwach z mojego podwórka”. A więc człowiek, który przeżył holocaust. Ale to nie jego historia, lecz powieść bazująca na wspomnieniach Yorama Friedmana, także ocalałego z Zagłady. Książka adresowana jest dla młodzieży. Napisana jest bardzo prostym językiem, z punktu widzenia 9-(na początku) i 12-letniego chłopca. Mądrego, chociaż niepiśmiennego, samotnego i dzielnego, pełnego woli życia i przetrwania. Srulik-Jurek dość szybko i w zbyt młodym wieku traci kontakt z członkami swojej rodziny. W przeżyciu pomagają mu rożni ludzie, Żydzi, Polacy, Niemcy a nawet rosyjski żołnierz. Inni dybią na jego życie lub nagrodę za wydanie Żyda, bądź są po prostu zazdrośni o jego umiejętności, jak niektórzy rówieśnicy. Dość powiedzieć, że niemal każdy spośród wielu rozdziałów – niczym w serialu „Czarne chmury” – kończy się sytuacją zagrażającą życiu bohatera. Zaletą powieści są dobrze pokazane realia Polski wiejskiej. Biednej, przeważnie przeludnionej, przepracowanej oraz pełnej różnych postaw wobec wojny i jej przejawów. Co najmniej dwa razy Jurek słyszy od chłopów, że Chrystus też był Żydem. Dość powiedzieć, że z lektury wynika, że bohater bardziej przywiązał się do swoich ostatnich gospodarzy, niż oni do niego. Ostatnie rozdziały i epilog nie dorównują reszcie książki. Zbyt skrótowo i pokazują dalsze losy tych, którzy przeżyli. Ale w końcu to powieść dla młodych Izraelczyków, których ma zainteresować historią Zagłady i ucieczki przednią ich współrodaków. Literacko przeciętna, ale tę wadę niweczy autentyczność wspomnień oraz poznanie realiów okupacji na wsi oczami żydowskiego chłopca.