„Wyspa na ulicy Ptasiej”. Autor książki Uri Orlev sam doświadczył okrucieństwa wojny. Wraz z rodziną został przesiedlony do getta warszawskiego, w którym przebywał do 1943 roku. Jak również z bratem został przeniesiony do hotelu polskiego a następnie przez dwa lata walczył o życie w obozie Bergen – Belsen. „Wyspa na ulicy Ptasiej” ukazała się w Polsce w 1990 roku w tłumaczeniu Ludwika Jerzego Kerna.
Uri Orlev za swoją twórczość otrzymał m. in. Międzynarodową Nagrodę im. J. Korczaka (w 1990 r.) oraz Międzynarodową Nagrodę im. H. Ch. Andersena (w 1996 r.).
.
Mamy rok 1943 i poznajcie naszego bohatera jedenastoletniego Alka, który wraz z rodziną mieszka w getcie. Od tego momentu jego życie nabiera „dziwnego” tempa. Jako pierwsza w niewyjaśnionych okolicznościach „znika” mama, następnie Niemcy aresztują ojca. W ostatnim momencie chłopcu udaje się uciec z transportu i słyszy tylko od ojca, że ma na niego czekać w umówionym miejscu na ulicy Ptasiej. Bo on po niego wróci! Kreatywność chłopca jest imponująca. W tym trudnym dla niego czasie walczy o życie, o jedzenie, o swoje bezpieczeństwo. Ukrywa się w ruinach i zapomnianych piwnicach. Tworzy w swych myślach inny świat, który pozwala mu przetrwać. Na swej drodze przyjdzie mu spotkać partyzantów, uciekinierów, innych Żydów, czy szmalcowników. Wie, że nikomu nie może ufać. Wie, że musi czekać, bo słowo ojca, WRÓCĘ!, jest silnie zakorzenione w jego umyśle.
.
Wojna widziana oczami dziecka, zawsze jest trudna. Do tego stopnia, że prosta historia na bardzo długo pozostaje w pamięci. To są takie słowa, które nam dorosłym wydają się irracjonalne. Dziecko w swych uczuciach jest szczere i ta szczerość boli najbardziej. Polecam!
.
„Dziwnie wyglądała teraz ulica, która kiedyś była granicą między dwoma różnymi światami. Z muru nic już nic nie zostało. Tramwaje jechały znów po szynach, które niedawno znajdowały się murem. Zdawało się, że getto nigdy nie istniało. Że żadni ludzie nigdy w nim nie żyli”.

„Wyspa na ulicy Ptasiej”. Autor książki Uri Orlev sam doświadczył okrucieństwa wojny. Wraz z rodziną został przesiedlony do getta warszawskiego, w którym przebywał do 1943 roku. Jak również z bratem został przeniesiony do hotelu polskiego a następnie przez dwa lata walczył o życie w obozie Bergen – Belsen. „Wyspa na ulicy Ptasiej” ukazała się w Polsce w 1990 roku w...

Czytane lata temu...

Czytane lata temu...

Poruszająca książka. Wojna widziana oczami samotnego dziecka, walczącego o przetrwanie, dla którego ruiny getta stają się schronieniem. Opowieść o tym ile człowiek może znieść i jak bardzo wiara w lepsze jutro daje siłę aby przetrwać. Bohaterem książki jest kilkunastoletni chłopiec Alek, który czeka na powrót ojca i wierzy, że ten po niego wróci. Brutalny świat wojny widziany oczami dziecka zdaje się mieć tu dwa oblicza: to przerażające, śmiertelnie niebezpieczne i bezduszne oraz drugie gdzie gdzie nawet wśród najgorszego koszmaru na chwilę świeci słońce. Piękna książka o odwadze, przyjaźni, nadziei i czekaniu.

Poruszająca książka. Wojna widziana oczami samotnego dziecka, walczącego o przetrwanie, dla którego ruiny getta stają się schronieniem. Opowieść o tym ile człowiek może znieść i jak bardzo wiara w lepsze jutro daje siłę aby przetrwać. Bohaterem książki jest kilkunastoletni chłopiec Alek, który czeka na powrót ojca i wierzy, że ten po niego wróci. Brutalny świat wojny...

Obecnie możemy spotkać wiele książek o wojnie, lecz dla dzieci przystępna jest nadal nieznaczna ich liczba, przez co jest ona dla nich abstrakcją.Czymże są te hasła z nią związane: Strach o bliskich? Głód? Życie z dnia na dzień? Łapanki? Masowe groby? Ciała na ulicach?; wydaje się mej osobie, że w oczach dzieci można je przyrównać do "czarnej magii"-rzecz budząca grozę, ale zupełnie niezrozumiała.

Wydaje się, iż dziecko poznawszy Alka (z którym ma możliwość się utożsamić),bohatera książki Uri Orleva, zmuszonego do ukrywania się w opustoszałym gettcie, walczącego o przetrwanie jedynie w towarzystwie małej, białej myszki może przypisać definicję tym tajemnym hasłom. Młody czytelnik ma sposobność zrozumieć jego desperację, by przeżyć, by zobaczyć się kiedyś w przyszłości z ojcem, na którego wytrwale czeka w umówionym miejscu. Poczuć się jak mały chłopiec spragniony kontaktu z rówieśnikami i korzystający z krótkich momentów zabaw po aryjskiej stronie.

Ukazanie wojny oczami jedenastoletniego dziecka może się nam jawić jako zbyt "przerysowane" lub "ugłaskane", lecz w tym wypadku autor znalazł "złoty środek". Książka przedstawia codzienność: zdobywanie żywności, urządzanie schronienia, spotkania z szabrownikami i innymi ukrywającymi się Żydami (czasami dość nie przyjemne),ukrywanie się przed Niemcami, tęsknota za zabawą z innymi dziećmi (bardzo naturalne dla jedynastolatka).

W Alku możemy zobaczyć Robinson Crusoe. Jako młody dzieciak książka Daniela Defoe została prze zemnie wprost pochłonięta i nawet obecnie jest przez mą osobę uważana za jedną z lepszych powieści przygodowych dla dzieci. Nie uważam jakoby książka Orleva należała do tego gatunku, lecz stanowczo wiele ma z nią wspólnego-z przygodą właśnie, dzięki której jest tak przystępna dla młodego odbiorcy.

To naprawdę godne polecenia dzieło literackie, które pozwoli młodym czytelnikom na przeżycie emocji idących "za pan brat" z wojną zupełnie im nieznanych i mam wielką nadzieje nigdy niepoznanych.

Obecnie możemy spotkać wiele książek o wojnie, lecz dla dzieci przystępna jest nadal nieznaczna ich liczba, przez co jest ona dla nich abstrakcją.Czymże są te hasła z nią związane: Strach o bliskich? Głód? Życie z dnia na dzień? Łapanki? Masowe groby? Ciała na ulicach?; wydaje się mej osobie, że w oczach dzieci można je przyrównać do "czarnej magii"-rzecz budząca grozę, ale...

Jedenastoletni chłopiec mieszka wraz ze swoim ojcem w gettcie. Kiedy okupant rozpoczyna akcję likwidacyjną dzielnicy, bohaterowie zostają rozdzieleni. Alek otrzymuje od ojca polecenie, by "po wszystkim" czekał na niego we wcześniej ustalonym domu.
Chłopiec sam musi zdobywać pożywienie, dbać o siebie i o Śnieżkę - białą mysz. Samotność przerywana jest drobnymi koleżeńskimi (czy to słowo tu w ogóle pasuje?) stosunkami np. Stasia - kompanka zabaw, która wkrótce wyjeżdża z rodziną na wieś lub Grynowie -współtowarzysze budowy bunkra, którzy pewnego dnia zostają odkryci przez hitlerowców.
Alek ukrywa sie na jednym z pięter rozpadającej się kamienicy. Chłopiec jak oka w głowie pilnuje pistoletu z jednym nabojem - "prezentu" od ojca.
Czy dziecko będzie musiało skorzystać z podarunku i czy marzenie, o ponownym spotkaniu z tatą, które utrzymuje go przy życiu, spełni się?



Książka uhonorowana Międzynarodową Nagrodą im. Janusza Korczaka i przełożona na 16 języków.

Serdecznie polecam!

Jedenastoletni chłopiec mieszka wraz ze swoim ojcem w gettcie. Kiedy okupant rozpoczyna akcję likwidacyjną dzielnicy, bohaterowie zostają rozdzieleni. Alek otrzymuje od ojca polecenie, by "po wszystkim" czekał na niego we wcześniej ustalonym domu.
Chłopiec sam musi zdobywać pożywienie, dbać o siebie i o Śnieżkę - białą mysz. Samotność przerywana jest drobnymi koleżeńskimi...

Książka piękna i wzruszająca o chłopcu, który staje w walce o swoje własne życie i w bardzo krótkim czasie musi stać się dorosłym. Czyta się ją bardzo szybko, że aż człowiek jest ciekawy co będzie dalej i wspólnie z chłopcem przeżywa jego dalsze losy. Polecam! :)

Książka piękna i wzruszająca o chłopcu, który staje w walce o swoje własne życie i w bardzo krótkim czasie musi stać się dorosłym. Czyta się ją bardzo szybko, że aż człowiek jest ciekawy co będzie dalej i wspólnie z chłopcem przeżywa jego dalsze losy. Polecam! :)

Ja jeszcze nie przeczytałam (brak czasu!),ale Młody - prawie 11lat - zachwycony. Łyknął jednym tchem, w każdą wolną chwilę widziałam go z tą książką. Bardzo przeżywał historię bohatera i już poszukuje czegoś podobnego.

Ja jeszcze nie przeczytałam (brak czasu!),ale Młody - prawie 11lat - zachwycony. Łyknął jednym tchem, w każdą wolną chwilę widziałam go z tą książką. Bardzo przeżywał historię bohatera i już poszukuje czegoś podobnego.

Zabrzmi niewiarygodnie, ale to książka przygodowa, której akcja dzieje się w gettcie. Obraz samotnego, ale jednak azylu, w środku wojennej zawieruchy. Nieco słabsza, niż "Biegnij chłopcze", no i już nie na faktach. Czyta się niemal z przyjemnością, co, paradoksalnie, nie bardzo mi się podoba w przypadku literatury wojennej/holocaustu.

Zabrzmi niewiarygodnie, ale to książka przygodowa, której akcja dzieje się w gettcie. Obraz samotnego, ale jednak azylu, w środku wojennej zawieruchy. Nieco słabsza, niż "Biegnij chłopcze", no i już nie na faktach. Czyta się niemal z przyjemnością, co, paradoksalnie, nie bardzo mi się podoba w przypadku literatury wojennej/holocaustu.

Nieprawdopodobna historia, którą uwiarygadniają szczegóły: warstwa faktograficzna i psychologiczna. Prosta i piękna, bez zbędnej ckliwości i sentymentalizmu, patosu i martyrologii. Skupiona na szczegółach: faktach, drobnych zdarzeniach, zapisie życia - także życia wewnętrznego, co sprawia, że wierzymy bohaterowi. Staje się on dla nas prawdziwym człowiekiem z jego codziennością: co zjeść, jak się umyć, ogrzać i schronić. Z perspektywy bohatera, którą przyjmujemy bez wahania, ta codzienność jest niemal zwykła. Żeby się wypróżnić, trzeba wyjść z kryjówki, a po wyjściu być szczególnie ostrożnym. Żeby przetrwać, trzeba nie tylko zjeść, ale też mieć do kogo się odezwać, opowiedzieć o swoich planach, strachu, nadziei lub jej utracie.

I dopiero po zamknięciu książki widzimy heroizm. Bo wielkich słów w książce nie ma. Wielkie słowa należą się jej, jej bohaterowi i jej autorowi.

Nie wiem komu polecić. Dzieci zrozumieją, młodzież empatycznie przeżyje, a dorośli na dodatek docenią jakość literatury.

Nieprawdopodobna historia, którą uwiarygadniają szczegóły: warstwa faktograficzna i psychologiczna. Prosta i piękna, bez zbędnej ckliwości i sentymentalizmu, patosu i martyrologii. Skupiona na szczegółach: faktach, drobnych zdarzeniach, zapisie życia - także życia wewnętrznego, co sprawia, że wierzymy bohaterowi. Staje się on dla nas prawdziwym człowiekiem z jego...

Bardzo fajna książka, doskonale przedstawia czasy wojenne, a dodatkowo sprawia, że człowiek zaczyna mieć nadzieję...

Bardzo fajna książka, doskonale przedstawia czasy wojenne, a dodatkowo sprawia, że człowiek zaczyna mieć nadzieję...