Co napisał(-a) Stanisław Czycz?

Zobacz ostatnio wydane książki autora: Awangarda jest rewolucyjna albo nie ma jej wcale Zawrót głowy. Antologia polskich wierszy filmowych Nie wierz nikomu Opowiadania krzeszowickie Wiersze wybrane

Szukasz cytatów z książek Stanisław Czycz?

Cytaty z książek autora Stanisław Czycz

Stanisław Czycz

7,5/10

Pisze książki: literatura piękna, powieść historyczna, poezja

Urodzony: 06.04.1929Zmarły: 29.06.1996

Polski poeta i prozaik. Uważany za jednego z najbardziej oryginalnych polskich pisarzy XX wieku.
Wszedł do literatury skandalem: chcąc zapisać się do ZLP przyniósł wiersze zakazanego wówczas w Polsce Miłosza i przedstawił je jako swoje. Po raz pierwszy jego wiersze opublikował Andrzej Bursa w "Od A do Z" – dodatku do "Dziennika Polskiego". Debiutował w 1955 w słynnej Prapremierze Pięciu Poetów na łamach krakowskiego "Życia Literackiego" (wraz z Mironem Białoszewskim, Zbigniewem Herbertem, Bohdanem Drozdowskim, Jerzym Harasymowiczem). Wiersze Czycza rekomendował Ludwik Flaszen. Twórczość poetycka Czycza utrzymana jest w tonie katastroficzno-wizyjnym. Bohaterowie jego prozy to często jednostki zbuntowane przeciw konwenansom i ustalonym obyczajom. Największy rozgłos przyniosło mu poświęcone Bursie opowiadanie "And" ze zbioru "Ajol" (1967),pierwotnie opublikowane w kwietniowym numerze Twórczości z roku 1961. Od lat wygrywa wszelkie konkursy na najbardziej niesłusznie zapomnianego twórcę, świadomie zrezygnował z literackiej kariery, wiele zrobił, by o nim zapomniano. Był zawsze poza wszelkimi układami środowiskowymi, a ciężka choroba (łuszczyca),na którą przez wiele lat cierpiał przyczyniła się do jego izolacji od świata.http://

Wszystkie
Książki
Czasopisma

Sortuj od:

1960

Berenais

Stanisław Czycz

8,0 z 1 ocen

6 czytelników 0 opinii

1960

Dodaj na półkę

1957

Tła

Stanisław Czycz

0,0 z ocen

8 czytelników 0 opinii

1957

Dodaj na półkę

Popularne cytaty autora

Cytat dnia

Bo mimo wszystko czasem na moment nagle jakby brak mi powodów do mojej nieustającej radości.

Stanisław Czycz, Wiersze i proza

11 osób to lubi

Nie jestem takim jak mnie sądzisz, mój język ostry i kaleczy ale po to tylko by mnie byle kto nie lubiał a jeżeli mnie kto pokocha zimnym ża...
Nie jestem takim jak mnie sądzisz, mój język ostry i kaleczy ale po to tylko by mnie byle kto nie lubiał a jeżeli mnie kto pokocha zimnym żar obudzi śpiący w mej krwi który będzie pałał ciepłem aż do życia ostatniej godziny
Stanisław Czycz , Wiersze i proza
7 osób to lubi
...zabieraliśmy wszystko, wyruszaliśmy, na głupie chodzenie po lasach, jakże smutne w gruncie rzeczy, o ile nie rozpaczliwe, choć mówiliśmy ...
...zabieraliśmy wszystko, wyruszaliśmy, na głupie chodzenie po lasach, jakże smutne w gruncie rzeczy, o ile nie rozpaczliwe, choć mówiliśmy sobie, że radosne, a jeżeli trochę i melancholijne to tą jakby uroczystością przyrody, a w każdym razie zdrowe, i dające wytchnienie, - po czym? mogliśmy się sami siebie zapytać, po jakich to wielkich emocjach, zdarzeniach? i czy nie z ich braku - i już nie zdarzeń lecz czegokolwiek choćby trochę ożywiającego - wyruszyliśmy tu nie aby ich szukać - bo skąd by tutaj i jak - ale aby ich już nie oczekiwać, tak daremnie, w drętwocie dnia za dniem, tygodnia za tygodniem, - ale przeniknięte było to wszystko jednak jakby nostalgią za nimi...
Stanisław Czycz , Nie wiem co ci powiedzieć
2 osoby to lubią

Zobacz więcej cytatów

Najnowsze opinie o książkach autora

Legendarni i tragiczni. Eseje o polskich poetach przeklętych. Tom 2 Stanisław Czycz

Barbara K

ocenił(a) na 711 lata temu

Czytałam tylko ostatnią część tego tomu - o Janie Rybowiczu. Potrzebowałam wiadomości do pracy licencjackiej i ten tekst był dla mnie podstawowym źródłem do głębszej refleksji nad Rybowiczem. Książka jest napisana prostym językiem, więc nie odstraszy nikogo, kto po nią sięgnie. Znajduje się w niej wiele informacji, których dotąd nie publikowano.

Przeczytaj

Nim zajdzie księżyc Stanisław Czycz

arekrts

ocenił(a) na 103 lata temu

Uwielbiam takie książki, z sentymentalnym ale nie grafomańskim klimatem, o miejscach gdzie czas płynie wolniej a ludzie są utkani z mgły normalności (niezłe grafo ale ja nie jestem pisarzem więc mogę sobie pozwolić). Do tego miło wracać do swojej młodości, do przeżytych podobnych przyjaźni gdzie z przyjaciółmi skakało się po 1000 razy przez ten sam strumyk, a do życia potrzebny był nóż-finka, tanie wino i kawałek drzewa na które można wejść. Rzadko się też zdarza aby w filmie tak cudownie uchwycić książkowy klimat jak udało się to Andrzejowi Barańskiemu w "Nad rzeką której nie ma". Tak więc mimo, ze minął ten czas i już nie dojdę tam gdzie marzyłem to warto "spalić kalendarze i wracać pamięcią do czasów gdy "miałem w kieszeni fiński nóż, bawoła bym nim zabił"...

Przeczytaj