Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z pozoru zwyczajna opowieść o małżonkach w różny sposób radzących / nieradzących sobie z traumą przeżytej wojny. Jest to niezwykle wnikliwy portret ludzi, którzy nawet mimo upływu kilkunastu lat nie zdołali okiełznać demonów wojny panoszących się w głębiach ich podświadomości. Margriet i Sylwester to tylko dwie z niezliczonych rzeszy twarzy ludzi tamtej (a właściwie każdej targanej wojnami) epoki, na których strach i poczucie kruchości ludzkiego życia wywarły nieścieralne piętno. Ruyslinck nie uprawia tu żadnej hagiografii cierpiących, nie wybiela ich przywar, nie próbuje ich czynić sympatycznymi dla czytelnika - niemniej jednak takie przedstawienie zwykłych, wręcz pospolitych ludzi w żaden sposób nie umniejsza potężnej antywojennej wymowy tej minipowieści. Jest ona świetną lekcją empatii.