Jim Gasperini

W podstawówce przepadałam za książkami z serii "Wehikuł czasu" - miałam niestety tylko dwie, które czytałam wiele razy i wcale mi się nie nudziły, a wręcz za każdym razem na nowo dostarczały emocji. Obecnie (jakieś ćwierć wieku później...) udało mi się dostać w swoje ręce "Tajemnicę Atlantydy". Czytało się, owszem, przyjemnie. Parę razy zabłądziłam w pętli czasowej, co było nieco irytujące, ale w końcu to część zabawy z "Wehikułami czasu". Nie miałabym ochoty na ponowną lekturę. Nawet nie próbowałam utożsamiać się z bohaterem (w dzieciństwie jakimś cudem mi to wychodziło, pomimo różnicy płci). Chyba nie jestem już odpowiednim targetem czytelniczym ;) Przypuszczam, że gdybym czytała "Tajemnicę Atlantydy" w podstawówce, sprawiłaby mi o wiele więcej radości, podobnie jak tamte dwa wspomniane wcześniej wehikuły. Uważam, że nauczyciele historii, ewentualnie polskiego, stanowczo powinni polecać uczniom książeczki z tej serii jako lekturę dodatkową przy okazji przerabianych tematów (np. tu: starożytność). "Wehikuły" bawią i uczą :) Dla osoby dorosłej to już nie te same wrażenia, jednak nie odradzam.