Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lata temu, będąc jeszcze w pierwszej klasie gimnazjum, przypadkiem natknęłam się na audycję o Czarnobylu w radiu. Niestety, zaczęłam słuchać jej od połowy, ale wywarła na mnie na tyle duże wrażenie, że zaraz następnego dnia pobiegłam do biblioteki buszować między regałami w poszukiwaniu czegoś co przybliży mi tamtą historię z roku mojego urodzenia. Pani Bibliotekarka poleciła mi na początek 'Raport z Czarnobyla'.

Pamiętam, że połknęłam ją w przeciągu jednego dnia. Pamiętam, że kilkakrotnie pożyczałam ją jeszcze w następnych latach. I pamiętam, jak ubolewałam, gdy zniknęła w niewyjaśnionych okolicznościach z biblioteki.

Jeśli dobrze kojarzę informacje, które znalazłam na temat tej książki: była to jedna z pierwszych książek, która rzucała jaśniejsze światło na wydarzenia z 1986 roku. Oczywistym jest, że ponieważ od samej katastrofy do wydania książki minęło ledwo kilka lat [data wydania książki w Polsce to 1991 rok] nie udało się uniknąć przekłamań lub przemilczeń. Jednak wciąż jest to jedna z najbardziej rzetelnych książek reportażowych. Skłamałabym, gdybym powiedziała, ze czyta się ją lekko - autor nie jest pisarzem, a specjalistą jądrowym i czuć to w jego sposobie pisania. Do tego same zawarte w niej wydarzenia nie są czymś beztroskim. Nie zmienia to faktu, że każdy, kogo choć minimalnie interesuje historia Czarnobyla, pochłonie ją w jedno - dwa popołudnia . Wciąga. Bezdyskusyjnie. Czyta się ją z wypiekami na twarzy i nie można przestać. Ja mam do niej niesamowity sentyment i mimo przeczytania wielu innych artykułów, książek, obejrzeniu filmów, reportaży, stanowi dla mnie moją ulubioną pozycję związaną z tą tematyką.

Sentyment do tej książki spowodował, ze szukałam jej po zaginieciu w bibliotece blisko dziesięć lat, a kiedy znalazłam w jakimś antykwariacie [nie spotkałam się nigdy z jakąkolwiek wzmianką na temat jej wznowieniem]bez mrugnięcia okiem wyłożyłam na nią osiemdziesiąt złotych. Tak bardzo chciałam ją mieć we własnych zbiorach.