Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W obliczu podejmowanych przez niektóre pacjentki uporczywych prób przekonania terapeutów, że samobójstwo to dobry pomysł, jak również ich sporadycznych sukcesów w takich próbach, terapeuta musi mieć ustalony wcześniej, niepodważalny pogląd na temat samobójstwa. Nie może być to opcja nadająca się do dyskusji, żeby pacjentka nie przegrała. Zdecydowałam się, że będę po stronie życia. Chociaż cenię tych, których zdanie terapeutyczne polega na udzielaniu pomocy pacjentkom w wyborze życia lub śmierci, wydaje mi się, że ukazanie takiej możliwości w trakcie leczenia pacjentek z osobowością z pogranicza powoduje, iż niekiedy terapeuci będą zachęcać do samobójstwa jednostki, które jeśli pozostaną przy życiu, nie będą tego żałować. Wiedząc, że niektóre osoby żyjące mogą żałować tego wyboru, terapeuci, którzy opowiadają się za życiem, muszą także, jak mi się wydaje, wziąć na siebie odpowiedzialność za udzielenie tym jednostkom wszelkiej możliwej pomocy w stworzeniu życia, które warto przeżyć. Jest takie stare powiedzenie, że osoba, która uratowała czyjejś życie, jest potem za nie odpowiedzialna.