Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa i napisana z pasją książka o historii polskiej kuchni i biesiadowania - od czasów legendarnego króla Popiela po XX wiek. Autorka opowiada o potrawach, jakie jadało się przy naszych stołach na przestrzeni stuleci, zarówno w najbogatszych, jak i najbiedniejszych domach. Przy okazji możemy prześledzić, jak zmieniało się menu i dlaczego. Kamieniem milowym - jak powszechnie wiadomo - był przyjazd do Polski królowej Bony, która nie tylko przywiozła ze sobą nieznane u nas dotychczas warzywa, ale i starała się zmienić kulinarne przyzwyczajenia. Można ją uznać za prekursorkę zdrowej kuchni, opartej na roślinach i delikatnym mięsie. Niestety, moda na włoskie dania i produkty słabo się przyjmowała, gdyż przyzwyczajeni do tłustych i bardzo obfitych posiłków nasi rodacy nie chcieli przekonać się do "zieleniny". Autorka pisze sporo o smakowych upodobaniach władców i innych znanych postaci historycznych. W ogóle przywołuje liczne anegdoty, wśród których nie brak i dramatycznych, i zabawnych zdarzeń. Ciekawie przedstawia także tradycje świąteczne i to, jak z biegiem czasu i w zależności od regionu zmieniały się dania serwowane np. podczas Wigilii, Bożego Narodzenia, Wielkanocy, w czasie postu itp. Osobny rozdział opowiada o powstawaniu pierwszych restauracji i kawiarni, o modzie na nie, ale i ich praktycznym charakterze. Na końcu można zapoznać się z zapomnianymi przepisami, przyznam jednak, że większość raczej wzbudziła we mnie obrzydzenie niż zachęciła do gotowania - jakoś nie wyobrażam sobie, bym miała przyszykować, a potem jeszcze zjeść barani łeb faszerowany wnętrznościami i tym podobne "specjały". Całość czyta się przyjemnie, z zainteresowaniem, a także z apetytem, gdyż nie brak tu barwnych opisów różnych smakołyków.