Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mówi się, że ludzie szukają pokoju. Ale czy to prawda? To tak jak wtedy, gdy mówi się, że ludzie szukają wolności. Nie, ludzie szukają pokoju w czasie wojny, a wojny w czasie pokoju; szukają wolności, kiedy panuje tyrania, a tyranii gdy panuje pokój.

Ten, kto idzie narzucić jakąś wiarę innemu za pomocą miecza, usiłuje przekonać samego siebie.

Czyn uwalnia od złego uczucia, natomiast złe uczucie zatruwa całą duszę.

Wiara, córka męskości.

Sztuka niesie nam ulgę, ponieważ dzięki niej zapominamy, że istniejemy. Zagłębiamy się w lekturę książek, aby zapomnieć o swych cierpieniach.

Złodziej myśli, że wszyscy kradną.

Każdy z nich nauczył się poznawać samego siebie poznając drugiego.

(...) ale ty oszukujesz wcale tego nie zamierzając.

Doznawał wyjątkowej ulgi, kiedy pomagał biednemu. Odgadywał w nim ofiarę ludzkiej niegodziwości.

Być, albo nie być - powiedział Hamlet, jedna z tych postaci, które wynalazły Szekspira.

Wiara, która nie wątpi, jest wiarą martwą (s. 39).

Chrystus, Słowo, mówił, ale nie pisał. W jednym tylko fragmencie Ewangelii, uważanym dlatego za apokryficzny, na początku ósmego rozdziału czwartej Ewangelii opowiada się nam, że gdy faryzeusze przyprowadzili do Jezusa kobietę cudzołożną, ten pochylił się i pisał palcem po ziemi (J 8, 6). Pisał palcem, bez pióra ani atramentu, w prochu ziemi, litery, które miał unieść wiatr.
Jednak jeśli Słowo, Mowa, nie pisały, św. Paweł, zhellenizowany Żyd, platonizujący faryzeusz, pisał lub, lepiej mówiąc, dyktował swe listy. U św. Pawła słowo staje się literą, Ewangelia staje się Księgą, staje się Biblią. I zaczyna się protestantyzm, tyrania litery. Św. Paweł dał początek św. Augustynowi, a św. Augustyn Kalwinowi i Janseniuszowi. I być może nie jest zbyt daleki od prawdy Keyserling, gdy twierdzi, że za życia Chrystusa nie przystałby do niego żaden Paweł ani Augustyn, ani Kalwin" (s. 54-55).