Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie to używka, która wchodzi w nałóg.

Smutek nie trwa wiecznie. Nic nie trwa wiecznie. Jest tylko jeden prawdziwy pocieszyciel i uzdrowiciel. Jest nim czas. Trzeba dać mu szansę.

Jeśli ludzie są zaślepieni na czyimś punkcie, zawsze chcą wszystko wiedzieć...

Książki to narkotyk, który kształtuje nasze obyczaje.

Im bardziej się starzeję, tym większego nabieram przekonania, że nie ma nic tak żałosnego, tak śmiesznego, tak absurdalnego i tak absolutnie cudownego jak człowiek…

Szczęście jak jedzenie, podtrzymuje życie, stymuluje je, jest także wielkim nauczycielem, ale nie stanowi celu samego w sobie i samo w sobie nie daje ostatecznej satysfakcji.

Teraz mój sen się spełnił, ale ja już nie jestem sobą w tym śnie. Jestem tą, która go wyśniła, tylko tyle.

Życie to ciąg małych, kameralnych dramatów.

Człowiek musi pogodzić się z tą gorzką prawdą, że na świecie ma tylko jednego wiernego towarzysza od kołyski po grób, a jest nim on sam.

Są takie chwile pełne magii, chwile przedziwne, niewypowiedzianie słodkie. Nie mają nic wspólnego z miłością fizyczną.

Straszne stworzenia takie niemowlaki- zgodził się Baldock ze współczuciem.
-Ani to nie ma zębów ani włosów, a drze się wniebogłosy przez całą dobę. Oczywiście matki je kochają. Nie mają wyjścia, inaczej kto by tego doglądał i wychowywał?

(...) ci, którzy naprawdę wsparcia potrzebują, rzadko o nie proszą.

Co się najbardziej pamięta w życiu? Na pewno nie tak zwane ważne sprawy. Nie. To drobiazgi, niewiele znaczące błahostki mają stałe miejsce w naszej pamięci. To z nich nie można się otrząsnąć.

Na tym polega odwieczny kłopot, że stosujemy ziemskie, człowiecze pojęcia wartości (miary sprawiedliwości czy niesprawiedliwości) do Boga. Nie mamy, nie możemy mieć najmniejszego pojęcia o tym, czego Bóg rzeczywiście wymaga od człowieka, poza jednym (a to właśnie zdaje się nam wielce prawdopodobne), że spodziewa się, by człowiek stał się czymś, czym mógłby być, a czym wciąż nie jest.

Czy wierzymy w słońce, w księżyc, w krzesło na którym siedzimy, w ziemię po której stąpamy? Jeśli ktoś posiada wiedzę, nie potrzebuje wiary.

Ktoś, kto sam się nad sobą użala, nie potrzebuje już cudzej litości. Użalanie się nad sobą to zajęcie na pełny etat.

Strachy, które są przed tobą, nigdy nie wzbudzają takiego lęku jak te, które są za tobą. Zapamiętaj to. Wszystko zdaje się potwornie przerażające, kiedy znajduje się za twoimi plecami, a ty nie możesz tego zobaczyć. To dlatego lepiej zawsze jest się obrócić i stanąć twarzą w twarz z tym, czego się boisz, bo wówczas bardzo często się okazuje, że to coś wcale nie jest takie groźne.

Tu właśnie objawia się przewaga kotów nad ludźmi- stwierdził Baldock.- Kiedy mają dość naszego towarzystwa, zawsze mogą uciec na drzewo. Nam pozostaje w takiej sytuacji jedynie zamknięcie się w toalecie.

Nie wiesz nic o Bogu, inaczej nie mówiłabyś tak, jak mówisz, a mówisz tak, jakbyś poklepywała Boga po plecach, oczekując, że uczyni twoje życie wygodnym i dostatnim.

(...) Bóg chce, by człowiek stał się tym, kim może się stać, choć jeszcze o tym nie wie.

Świat jest taki - pełen okrucieństwa i bólu - ponieważ ludzie są głupi.

Nikt nie może mieć wszystkiego, powinieneś o tym wiedzieć. Życie to nie powieść w kieszonkowym wydaniu.

- Więc co robić, kiedy się komuś współczuje?
- Pozostawić go tam, gdzie jego miejsce. W rękach Boga.

Nie bierz na swoje barki cierpień całego świata. Nasz pan Jezus Chrystus zrobił to już raz i za wszystkich.

... nawet mi się nie śni, bym przejmował się serio życiem innych ludzi. Choćby dlatego, że mm dla nich dużo szacunku.

A jeśli chodzi o przykre słowa, te (jak stwierdziła potem z zaprawionym goryczą humorem) ranią człowieka tylko wówczas, kiedy ten, kto je zada, jest mu drogi i bliski.

Bóg wie, co robi. Człowiek na początku zawsze się buntuje, lecz potem, z biegiem czasu, zdaje sobie sprawę, że tak miało być.

Dla większości kobiet wojna jest tożsama z losem jednego tylko mężczyzny.

Może to zabrzmi głupio, ale czy trzeba żyć po coś? W jakimś celu? Czy nie wystarczy po prostu żyć?
Dech mi zaparło w obliczu takiej prostoty.

Dzisiaj snobizujemy się jedynie na wykształcenie.
To ono jest naszym fetyszem.

Ludzie liczą się z kimś, kto ma charakter.

Nie rób rzeczy, na które nie masz ochoty, tylko po to, żeby we własnych oczach czuć się lepszą. Nic, jeśli mogę stwierdzić, nie pociąga za sobą straszniejszych skutków.