Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Alois Jirásek
![Alois Jirásek](https://s.lubimyczytac.pl/upload/authors/39203/808478-140x200.jpg)
Źródło: By Jan Vilímek - České album, sbírka podobizen předních českých velikánů, mužů i žen práce, kteří život svůj zasvětili povznesení národa svého. Str. 35. (dostupné online),Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=5713272
8
6,6/10
Urodzony: 23.08.1851Zmarły: 12.03.1930
Czeski pisarz i dramaturg, przedstawiciel realizmu, autor powieści historycznych. Alois Jirásek urodził się we wschodnioczeskim Hronovie koło Náchodu. Pochodził z chłopskiej rodziny. Jego ojcem był Josef Jirásek (1822-1901),z zawodu piekarz, matką zaś Vincencie Jirásková z domu Prouzová (1821-1887). Był czwartym z rodzeństwa, po nim urodziło się jeszcze pięcioro dzieci. Uczęszczał do niemieckiego benedyktyńskiego gimnazjum w Broumovie (1863-67),potem do czeskiego gimnazjum w Hradcu Králové (1867-1871),a następnie ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Karola. Przez czternaście lat żył w Litomyšlu, gdzie pracował jako nauczyciel geografii i historii w gimnazjum.
W roku 1888 przeniósł się do Pragi, gdzie mieszkał na obecnym placu Jiráska. Kontynuował swoją pracę jako pedagog i literat. Odnowił kontakt z Mikolášem Alešem, z którym współdzielił podobne artystyczne poglądy, a także z pisarzami, należącymi do ruchu lumírowców (J. V. Sládkiem, Jaroslavem Vrchlickim i Josefem Thomayerem),nawiązał przyjaźń z Zikmundem Winterem, utrzymywał również kontakty z twórcami młodej generacji (J. S. Macharem, Jaroslavem Kvapilem i Zdeňkiem Nejedlým). Od roku 1909 był na emeryturze i zajmował się wyłącznie literaturą. Jeździł często do rodzinnego Hronova, ale również podróżował (w ramach studiów) do miejsc, które potem umieszczał w swoich dziełach.
W zgodzie z charakterem całokształtu swojej twórczości jako jeden z pierwszych podpisał w maju 1917 roku Manifest Pisarzy Czeskich, obwieszczenie wspierające polityczne starania niepodległościowe narodu czeskiego. Z Isidorem Zahradníkiem (późniejszym ministrem kolejnictwa) uczestniczył w odczycie deklaracji niepodległości Czechosłowacji pod pomnikiem św. Wacława 28 października 1918, a w sobotę 21 grudnia 1918 witał przemówieniem prezydenta Masaryka na dworcu Wilsona w Pradze – był to triumfalny powrót polityka do ojczyzny.
W nowo powstałej Czechosłowacji był posłem Rewolucyjnego Zgromadzenia Narodowego. W wyborach parlamentarnych w roku 1920 uzyskał fotel senatorski w Zgromadzeniu Narodowym. Senatorem był do roku 1925. W parlamencie reprezentował Czechosłowacką Narodową Demokrację. Zajmował się polityką aż do choroby, która uniemożliwiła mu także dalsze pisanie. W latach 1918, 1919, 1921 i 1930 był nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
Otrzymał tytuły doktora honoris causa uniwersytetu praskiego i honorowego obywatela Pragi.
Zmarł w Pradze 12 marca 1930 roku. Został pochowany w rodzinnym Hronovie.
W roku 1888 przeniósł się do Pragi, gdzie mieszkał na obecnym placu Jiráska. Kontynuował swoją pracę jako pedagog i literat. Odnowił kontakt z Mikolášem Alešem, z którym współdzielił podobne artystyczne poglądy, a także z pisarzami, należącymi do ruchu lumírowców (J. V. Sládkiem, Jaroslavem Vrchlickim i Josefem Thomayerem),nawiązał przyjaźń z Zikmundem Winterem, utrzymywał również kontakty z twórcami młodej generacji (J. S. Macharem, Jaroslavem Kvapilem i Zdeňkiem Nejedlým). Od roku 1909 był na emeryturze i zajmował się wyłącznie literaturą. Jeździł często do rodzinnego Hronova, ale również podróżował (w ramach studiów) do miejsc, które potem umieszczał w swoich dziełach.
W zgodzie z charakterem całokształtu swojej twórczości jako jeden z pierwszych podpisał w maju 1917 roku Manifest Pisarzy Czeskich, obwieszczenie wspierające polityczne starania niepodległościowe narodu czeskiego. Z Isidorem Zahradníkiem (późniejszym ministrem kolejnictwa) uczestniczył w odczycie deklaracji niepodległości Czechosłowacji pod pomnikiem św. Wacława 28 października 1918, a w sobotę 21 grudnia 1918 witał przemówieniem prezydenta Masaryka na dworcu Wilsona w Pradze – był to triumfalny powrót polityka do ojczyzny.
W nowo powstałej Czechosłowacji był posłem Rewolucyjnego Zgromadzenia Narodowego. W wyborach parlamentarnych w roku 1920 uzyskał fotel senatorski w Zgromadzeniu Narodowym. Senatorem był do roku 1925. W parlamencie reprezentował Czechosłowacką Narodową Demokrację. Zajmował się polityką aż do choroby, która uniemożliwiła mu także dalsze pisanie. W latach 1918, 1919, 1921 i 1930 był nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
Otrzymał tytuły doktora honoris causa uniwersytetu praskiego i honorowego obywatela Pragi.
Zmarł w Pradze 12 marca 1930 roku. Został pochowany w rodzinnym Hronovie.
6,6/10średnia ocena książek autora
103 przeczytało książki autora
188 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Czas i śmierć. Antologia czeskich opowiadań grozy z XIX i początków XX wieku.
6,4 z 43 ocen
178 czytelników 5 opinii
1989
Najnowsze opinie o książkach autora
Czas i śmierć. Antologia czeskich opowiadań grozy z XIX i początków XX wieku. Ladislav Klíma ![Czas i śmierć. Antologia czeskich opowiadań grozy z XIX i początków XX wieku.](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/70000/70216/352x500.jpg)
6,4
![Czas i śmierć. Antologia czeskich opowiadań grozy z XIX i początków XX wieku.](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/70000/70216/352x500.jpg)
Niestety, otwierające zbiór opowiadanie "Pod Czerwonym Smokiem" J.J. Kolara to plagiat, wręcz gorsza kopia utworu "Niewidzialne oko" duetu Erckmann-Chatrian. Pan Kolar chyba po prostu z grubsza przepisał ten utwór, przeniósł akcję z Norymbergi do Pragi i w podtytule umieścił zapis "wg. Chatriana". Zapis nie dość, że niepełny, to i tak niczego nie zmieniający. Tak jak antologia ta fatalnie się zaczyna, tak i się kończy: "opowiadaniem "J. Vachala, a właściwie jakimś szkicem, będącym fragmentami większego utworu, chyba prześmiewczego pastiszu literatury gotyckiej. Co do reszty zbioru, tylko połowa opowiadań może być zaliczona do literatury grozy, z czego większość jest mocno schematyczna i klasyczna. Kilka razy widać silną inspirację chociażby Poem, co samo w sobie nie jest złe, nie wnosi jednak niczego oryginalnego do gatunku. Niestety mamy tu kilka utworów będących czymś w rodzaju alegorii filozoficznej, na czele z rozdziałem o snach, w których w większości nie do końca wiadomo o co chodzi. Wiadomo natomiast, że z grozą czy opowieścią niesamowitą nie mają moim zdaniem za wiele wspólnego.
Stare podania czeskie Alois Jirásek ![Stare podania czeskie](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/70000/70064/415703-352x500.jpg)
6,4
![Stare podania czeskie](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/70000/70064/415703-352x500.jpg)
przeczytane z bólem. rzecz niezwykle wazna z punktu widzenia kultury i historii czech, ale moj mozg po prostu nie chcial tego przyjac, oporny styl i mnostwo archaizmow. sama tresc legend 50/50, ta o bruncvíku mnie dobila bo znalam jej uproszczaona adaptacje dla dzieci, a pelna wersja przypominala 12 prac herkulesa. na yt znalazlam audiobook, w najgorszych chwilach sie nim wspomagalam. polskie tlumaczenie nie ma jednego dzialu (ze starobylých proroctví).