Czymże więc jest ten niepokój, ta rana? Trzeba na to odpowiedzieć, że przede wszystkim jest to rozdzierające doświadczenie sprzeczności istn...
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Gabriel Marcel
![Gabriel Marcel](https://s.lubimyczytac.pl/upload/authors/38686/10625-140x200.jpg)
Rodowity paryżanin.
Absolwent paryskiej Sorbony (filozofia).
W czasie I wojny światowej działał w sztabie Międzynarodowego Czerwonego Krzyża.
Jeden z głównych przedstawicieli egzystencjalizmu chrześcijańskiego (styl filozoficzny ujmujący człowieka jako egzystencję).
Gabriel Marcel żył 83 lata.
Wybrane dzieła: "Journal métaphysique" (1927, polskie wydanie: "Dziennik metafizyczny", Instytut Wydawniczy PAX, 1987),"Être et avoir" (1935, pierwsze polskie wydanie: "Być i mieć", Instytut Wydawniczy PAX, 1962),"Homo viator" (1945, "Homo viator. Wstęp do metafizyki nadziei", Instytut Wydawniczy PAX, 1984),"Le Mystère de l'être" (1951, polskie wydanie: "Tajemnica bytu", Wydawnictwo Znak, 1995).
Żona: Jacqueline Boegner (1919-1947, jej śmierć),adoptowany syn Jean-Marie.http://www.gabriel-marcel.com/dans-le-monde.php
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
W takiej mierze, w jakiej mam nadzieję, wyzwalam się od wewnętrznego determinizmu, dość podobnego do skurczu, który w obliczu próby może ucz...
W takiej mierze, w jakiej mam nadzieję, wyzwalam się od wewnętrznego determinizmu, dość podobnego do skurczu, który w obliczu próby może uczynić mnie jedną z tych zdegradowanych, okaleczałych i somnambulicznych postaci ludzkiej osobowości, jakie rodzi rozpacz, jest ona bowiem przede wszystkim zafascynowaniem.
1 osoba to lubiTylko dlatego, że bezprawnie ograniczamy się do "dziedziny faktów", dochodzimy do uznania za zasadę, że przyszłość nie jest dana, a zatem, ż...
Tylko dlatego, że bezprawnie ograniczamy się do "dziedziny faktów", dochodzimy do uznania za zasadę, że przyszłość nie jest dana, a zatem, że może być jedynie pomyślana. Znacznie bardziej zgodne z rzeczywistością byłoby twierdzenie, że antycypując, naruszam, z góry inkasuję czy podejmuję z pewnej danej przyszłości i dosłownie ją dyskontuję; nie ma tu większego znaczenia fakt, że zaliczka ta nie jest podobna do tego, co kiedyś zostanie istotnie podjęte.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
![Być i mieć](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/69000/69026/352x500.jpg)
![Wypisy z ksiąg filozoficznych. O miłości, o nienawiści](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/252000/252468/374725-352x500.jpg)