Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Crom, bóg Cymmerii - rzekł mocnym głosem - przy narodzinach każdego z nas tchnie w duszę Cymmerianina wolę walki i wolę zwycięstwa. A potem zostawia nas samym sobie. Dlatego my, Cymmerianie, jesteśmy mężczyznami, Khasseku.

- Zwycięzco! - Koń jednak nawet nie zastrzygł uszami. Conan uśmiechnął się chyrze. - Hej, Koniu...? Koń zarżał radośnie, zatańczył w swojej zagrodzie, nadstawiając szyję do poklepania. Conan, śmiejąc się, drapał Zwycięzcę za uszami, mrucząc przyjaźnie: - Widzisz, i tak to jest, kiedy się nazwie szlachetnym imieniem głupie bydlę... I wiesz co, Koniu? Mnie w tych jedwabiach też jakoś dziwnie... Ba, ale nie jestem tobą, i mimo wszystko potrafię je docenić.

Spojrzenie w oczy Conana, szybka ocena jego postawy, chodu i potężnych dłoni mówiły napotkanym opryszkom, że lepiej poszukać sobie ofiary gdzie indziej. Wszystko w tym młodym człowieku dawało do zrozumienia, że jego sztylet bywał używany do mięsa innego niż gotowane. Z pewnością również ostry miecz w przeszłości musiał często być wycierany ze szkarłatnych plam.