Shahriar Mandanipour

Irański pisarz i krytyk filmowy.
Urodził się w Szirazie, jednym z większych miast Iranu.
Absolwent Uniwersytetu Teherańskiego (Dāneshgāh-e Tehran) - nauki polityczne.
Po zakończeniu studiów wcielono go do wojska. Brał udział w wojnie iracko-irańskiej.
Dyrektorował Centrum Naukowemu im. Hafiza w Szirazie oraz Bibliotece Narodowej w mieście Fars.
Co prawda jego pierwsze opowiadanie ("Cienie jaskini") ukazało się drukiem w 1985 roku, lecz literaturą na poważnie zajął się dopiero w połowie lat 90. XX wieku. W latach 1992-1997 objęty był pięcioletnim zakazem publikowania, co nie przeszkodziło w tym, by w 1994 roku otrzymał nagrodę Najlepszego Krytyka Filmowego Iranu.
Od kilku lat Shahriar Mandanipour mieszka w Stanach Zjednoczonych, gdzie na Uniwersytecie Browna w Providence wykłada literaturę irańską i przedmiot o nazwie współczesne kino irańskie.
Wybrane dzieła autora: "Haft mard. Haft dastan" (fragmenty w polskim wydaniu: "Kolacja cyprysu i ognia" w: "Kolacja cyprysu i ognia. Współczesne opowiadania irańskie", KAW, 2002), "Del-e Del Dadegi" (1998), "Ketab-e Arvāh-e Shahrzād" (2004), "Censoring an Iranian Love Story" (2008, polskie wydanie: "Irańska historia miłosna. Ocenzurowano", W.A.B., 2010).

Stan cywilny: żona, 2 dzieci: córka Roya "Bārān" i syn Māhān.