Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy sformułowanie "urodził się martwy" jest zgodne z konstytucją? Bo z logiką - nie jest.

Śnieg stopniał i już wiemy, na czym się bawiliśmy,/chodziło nam tylko o wiersze, ale rano/powitał nas bezkres.

Zrobiłam miejsce na śmierć w swoim życiu,/odchyliłam kołdrę, koszulę, odemknęłam klatkę żeber. Nie miałabym miejsca dla nikogo z was, gdybym nie zrobiła/miejsca śmierci. Póki nie zrobiłam miejsca śmierci,/dla nikogo z was nie miałam miejsca, nie łudźcie się.

A teraz jest bardzo rano, siedzę w kuchni i szukam tej gwiazdki, którą trzeba nacisnąć, żeby się zatrzymać.

Problem w tym, że nie interesuje mnie moje zdanie (...). Właściwie to się go trochę boję.

Są takie kołdry, co potrzebują regularnie czuć pod sobą ciało ludzkie, w przeciwnym razie jakby zaparzają się w sobie i potem śmierdzą taką, wiesz, kaplicą

Czasem też dzwonimy w środku nocy do lecznicy weterynaryjnej, gdzie adoruję jednego z lekarzy, i nagrywamy na sekretarkę nasze interpretacje piosenek z dobranocek. Wiemy, że mój weterynarz tam jest i nas słyszy. Skąd to wiemy? Bo tak. Mój weterynarz jest głupszy niż ten jego foksterier, ale to jest namiętność i muszę śpiewać

Z rozpędu posprzątałam też pokój dzieci i od razu zrobiłam zdjęcie komórką dla opieki społecznej, z datą, żeby im pokazać, gdy zajdzie konieczność, że zaledwie tak niedawno był tu prawdziwy porządek.

Nie można wprowadzać zmian w tym, co nie istnieje.

Nie miał lekko ze mną, a nigdy nie się nie skarżył. Może bo nie miał komu.

Bardzo nie chciałam być kobietą, która nie potrafi powiedzieć, na co ma ochotę.

Ledwoś przebaczyła poprzednią,
przychodzi kolejna zima.

Nie krwawić ci teraz, serce, a raźno popindalać,
gdy przyszłość się mości w słoiku i jeszcze czas jakiś puchnie,
a smutek przychodzi od razu tak wielki i tak stary,
że zjedz mnie, czereśnio, wołam, zjedz mnie, okruszku, pesteczko.
[Pieśń szkrabisty].

Dziecko chce się uczyć o wietrze, o prądzie,
a ja mam ze sobą tylko szal zielony,
byśmy sobie mogły poudawać morze.
[Na pasku].

Śmierci, niewymawialska, dotykalska panno.
Gdzież jest twoje zwycięstwo? Sama ci pokażę.
[Gringo].

Lubiłam się popisywać zmysłem równowagi i zdrowym stosunkiem do nagości, starałam się nie myśleć, że gdybym się poślizgnęła, mogłabym zetrzeć sobie nagość do krwi, a jeszcze nie daj Boże nadziać się na coś, co nie nadaje się do nadziewania.

Język/uratował nas przed życiem, inni kochankowie/nie mają tyle szczęścia.