Teresa Harsdorf-Bromowiczowa

Harsdorf-Bromowiczowa Teresa Janina (27 I 1912 Zielona k. Kamieńca Podolskiego),od 1938 żona » Zbigniewa Bromowicza . Nauczycielka (polonistyka na UJ, mgr 1933),w 1933-39 uczyła w szkołach średnich w Nowym Sączu i działała w harcerstwie. W czasie II wojny świat. pod okupacją niem. brała udział w tajnym nauczaniu i kolportażu nielegalnej prasy, pomagała w przerzutach na Węgry, współpracowała z partyzantką AK. Aresztowana przez gestapo w sierpniu 1944, dostała się do niem. obozu koncentr. w Ravensbrück, gdzie przebywała do końca wojny. Po krótkim pobycie w Szwecji wróciła w październiku 1945 do Polski i wraz z mężem zamieszkała na stałe w Zakopanem . Aż do 1971 uczyła w różnych zakop. szkołach średnich, od 1947 w liceum w sanatorium na Bystrem. W 1946-48 była komendantką hufca harcerek w Zakopanem.

Od młodych lat na wycieczkach i obozach harc. poznała Beskid Sądecki i Wyspowy oraz Gorce, a Tatry w 1933. Po wojnie wsp. z mężem uprawiała w Tatrach turystykę pieszą i narc. oraz taternictwo. W październiku 1956 zdała egzamin na przewodnika tatrz.Jest autorką wierszy i wspomnień obozowych (drukowanych w Szwecji i Polsce),a także wierszy i wspomnień tatrz. W 1946-49 była członkiem » Koła Pisarzy Podhalańskich ; wtedy i w latach późniejszych prezentowała swą twórczość tatrz. i in. na wieczorach autorskich w Zakopanem. Jej wiersze były publikowane w "Oscypku" i "Gaz. Krak." oraz nagrodzone na jednym z konkursów w związku z Jesienią Tatrzańską, np. Trzy wiersze o człowieku i o skale, Przyjaźń z kosodrzewiną, Żabi Koń .