Jesteśmy społecznością, która kocha książki

jak dla mnie - ksiazka wybitna. swietne, pokomplikowane postaci, pelne zlozonosci charakterow, a nie niosace w sobie jakies tam idee. film, ktory zreszta byl nominowany do oscara w kategorii filmu nieanglojezycznego, nakrecony przez sama autorke powiesci, byl swietny, ale ksiazka jest jeszcze lepsza. znuiansowana, metaforyczna, ale nie na sile, a w zwiazku z tym nieirytujaca. autorka walczy ta ksiazka o prawo do mowienia swojej prawdy, wlaczy o prawo do zycia pelnego bledow, pretensji, bolu, ale tez zycia uczciwego, gdzie prawda musi wybrzmiec, aby wyzwolic. bohaterowie maja przerozne problemy: niejasna przeszlosc, starosc, dziwny uklad rodzinny, brak dziecinstwa, problem z pamiecia, molestowanie, kazirodztwo, milczenie, homoseksualizm, niepelnosprawnosc, nieodwzajemnione uczucia, ozieblosc seksualna, erotyczne rozbuchanie, kryzys tworczy, niezadowolenie z siebie, niespelnienie. obserwowanie tego, jak sobie z tym wszystkim radza jest fascynujace, a jezyk powiesci: inteligentny, czasami dosadny, niekiedy wrecz poetycki, zglebia odczucia, ze czytamy o prawdziwych watpliwosciach, myslach i pragnieniach prawdziwych ludzi. polifonicznosc utworu tylko mu pomaga, bo, jak mogloby sie okazac, powiesc moglby zdominowac tylko temat molestowania dzieci, a okazuje sie, ze kazdy w swojej perspektywie odczuwa swoje wlasne dramaty jako jedyne, niepowtarzalne i warte tego, by je wyslowic. jak mowi jeden z bohaterow powiesci: "nigdy nie wolno milczec, chocby cena za to okazalo sie zycie, reputacja, skandal, bol". przepiekna ksiazka.