Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękno jest doskonałością z defektami.

Nigdy się nie zabiję, bo Cię kocham

Zapamiętałem go jako takie zachwycające, podobne do kwiatu nic.

Ten opalony chłopiec wyglądał tak, że czuło się zapach świeżo upieczonego chleba. Poruszał się z lekkością, z jaką mogłaby się poruszać ożywiona antyczna rzeźba atlety. Fascynowały mnie jego z lekka wystające zęby, odcinające się ząbkowanym konturem od czerwieni dolnej wargi. Zachwycający był nawet sposób, w jaki ocierał pot z czoła - wewnętrzną stroną ramienia, jak robią to zawodowi tenisiści. Natura nie mogła już chyba stworzyć niczego doskonalszego i znowu pomyślałem o niesprawiedliwym podziale piękna.

Człowiek odbiera sobie życie i idzie do piekła.
Nie.
Człowiek odbiera sobie życie bo rodzi się w piekle".