Najnowsze artykuły
- ArtykułyDzień Bibliotekarza i Bibliotek – poznajcie 5 bibliotecznych ciekawostekAnna Sierant11
- Artykuły„Kuchnia książek” to list, który wysyłam do trzydziestoletniej siebie – wywiad z Kim Jee HyeAnna Sierant1
- ArtykułyLiteracki klejnot, czyli „Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Rozmawiamy z tłumaczką Anną SawickąEwa Cieślik2
- ArtykułyMatura 2024 z języka polskiego. Jakie były lektury?Konrad Wrzesiński8
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Catherine Hanley
Znana jako: CB Hanley, JF AndrewsZnana jako: CB Hanley, JF Andrews
2
8,0/10
Pisze książki: historia
Catherine Hanley (who also writes as CB Hanley and JF Andrews) was born in Australia; since moving to the UK she has lived in many corners of it, and is currently based in the rural West Country with her husband and three children. Her love of medieval studies led to a PhD and a number of academic publications; she now splits her time between writing popular non-fiction history and historical fiction.https://catherinehanley.co.uk/
8,0/10średnia ocena książek autora
1 przeczytało książki autora
0 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Two Houses, Two Kingdoms: A History of France and England, 1100-1300
Catherine Hanley
8,0 z 1 ocen
1 czytelnik 1 opinia
2022
Najnowsze opinie o książkach autora
Matilda: Empress, Queen, Warrior Catherine Hanley
8,0
Cesarzowa
królowa
hrabina
córka
siostra
żona
matka
wdowa
rywalka
wojowniczka
Matylda przyszła na świat jako córka króla Anglii Henryka I, najmłodszego z synów Wilhelma Zdobywcy. W wieku siedmiu lat zaręczono ją z cesarzem niemieckim Henrykiem V, do którego została wysłana po ósmych urodzinach. Na cesarskim dworze spędziła lata, edukowana przez biskupów, podczas gdy jej przyszły mąż wojował z papieżem. Henryk V doprowadził do uwięzienia piotrowego następcy i wymuszeń, z których następnie papież się wycofał po uwolnieniu, rzucając ekskomunikę na cesarza.
Na ślubnym kobiercu cesarz z narzeczoną spotkali się, gdy panna młoda skończyła 12 lat. W wieku 14 lat Matylda towarzyszyła mężowi w kolejnej podróży na tereny Włoch, tam też została powtórnie ukoronowana wraz z mężem w Rzymie. Sprawowała regencję w północnych Włoszech przez następne dwa lata, podczas gdy cesarz Henryk V powrócił do Niemiec. Choć wkrótce para zjednoczyła się, aż do śmierci cesarza Matylda nie powiła dziecka, które mogłoby odziedziczyć tron. Cesarz zmarł prawdopodobnie na skutek choroby nowotworowej, a małżonków dzieliła spora różnica wieku.
Matyldy brat, następca Henryka I, zginął w katastrofie znanej jako White Ship Disaster. Po śmierci Wilhelma, Matylda pozostawała jedynym legalnym dzieckiem angielskiego króla, który dorobił się też wielu bastardów. Odegrali oni znaczącą rolę w walce Matyldy o tron angielski. Jako wdowa cesarzowa wróciła do Normandii, ale wkrótce została zmuszona do poślubienia młodszego od niej Geoffreya, od którego nazwę swą wzięła dynastia Plantagenetów.
Choć Matylda podjęła próbę separacji, uciekając do Anglii, wkrótce została odesłana do Anjou, gdzie po pojednaniu spłodziła z drugim mężem kilkoro dzieci, w tym Henryka FitzEmpress, przyszłego króla Anglii Henryka II. Drugi poród prawie odebrał cesarzowej życie, ale udało jej się wrócić do zdrowia i powić kolejne dziecko.
Po śmierci Henryka I, Matylda przez 9 lat wojowała ze Stefanem z Blois, który koronował się na króla angielskiego po śmierci wuja. Stefan był również wnukiem Wilhelma Zdobywcy, jego matka była córką pierwszego angielskiego króla. Warto nadmienić, że angielscy baronowie wcześniej ślubowali wierność Matyldzie, jeszcze za życia jej ojca mianowanej następczynią tronu. W walce ze Stefanem Matyldzie pomagali przyrodni bracia, a także macocha, druga żona Henryka I. To właśnie w Arundel wylądowała Matylda, by schronić się u Adelizy nim zjednoczyła się z Robertem, jednym z synów Henryka I.
Walki o koronę angielską spustoszyły terytorium królestwa i doprowadziły do głodówki ludności na sporym obszarze, i choć ostatecznie Stefan został uwięziony, a później uwolniony, to Matyldzie nie udało się utrzymać władzy w królestwie. Biskup Winchester Henryk, brat Stefana, zmieniał stronnictwo i z każdą zmiana władzy (m.in. po przegranej brata w bitwie pod Lincoln) opowiadał się za zwycięzcą, by ostatecznie odwrócić się od Matyldy i obronić przed jej armią Winchester.
Wielkim stronnikiem Matyldy był jej wuj, Dawid I Szkocki, który najeżdżał Stefana, pamiętając o przysiędze, którą złożył za życia Henryka I. Choć zawarł pokój ze Stefanem, Dawid nie ustępował we wspieraniu Matyldy, ponownie najeżdżając angielskie ziemie. Cesarzową uznano za angielską królową, ale nie doszło do jej koronacji w Londynie - ludność stolicy wystąpiła na ulice i Matylda zmuszona była uciekać do Normandii.
Przez następne lata cesarzowa koncentrowała się na wspieraniu swojego syna, Henryka FitzEmpress, który dążył do zdobycia angielskiej korony. Ostatecznie terytorium, którym władał Henryk V, obejmowało znaczną część Francji i Anglii, a syn Matyldy spędził życie na objeżdżaniu swej rozległej domeny. Matylda pozostawała graczem politycznym, negocjując z papieżem, królem Francji czy (u schyłku jego życia i panowania) Stefanem, by ostatecznie doprowadzić do koronacji Henryka II, na której nie była obecna.
Matylda posiadała własny dwór i bogactwo, skupiała się na odnowie i budowie klasztorów, fundowaniu kapic i mostów. Choć w cesarstwie niemieckim była kochana przez lud za życia Henryka V, nigdy nie cieszyła się popularnością w Anglii i Normandii. Dzięki jej przykładowi Eleonora Akwitańska nawet po śmierci męża pełniła aktywną polityczną rolę. Grób Matyldy został zdewastowany podczas wojny stuletniej, a miejsce jej pochówku ostatecznie uległo zniszczeniu przez wojska napoleońskie.
Cesarzowa nie zaznała szczęścia u boku drugiego męża, nie spełniła marzeń o koronie, ale to dzięki niej dynastia Plantagenetów rządziła Anglią przez kolejne stulecia. Matylda przetrwała dzieciństwo na obcym dworze, w otoczeniu niemieckiego narzecza, by jako cesarzowa zdobywać doświadczenie polityczne, które przekazała swojemu synowi i być może synowej. Z jej dzieci tylko Henryk II doczekał się potomstwa, a Matylda doświadczyła nie tylko śmierci rodziców, czy pierwszego męża, ale też dwójki synów.
O Matyldzie nie wspomina się inaczej, niż jako córce króla, żonie cesarza i matce króla. Niewiele jest literatury, która podejmuje próbę przedstawienia tej szalenie ciekawej persony, politycznej aktywistki, dziedziczki tronu odrzuconej przez własny lud. Uznawana była za abominację, ponieważ wystąpiła w obronie własnych praw. Jednak gdy zaczęła angażować się w kampanię syna, kronikarze spojrzeli na nią przychylniejszym okiem. Nie mogła być królową angielską, ale do końca życia tytułowała się cesarzową.
Matylda widnieje w wikipedii (polskiej i angielskiej) jako Cesarzowa Świętego Cesarstwa Rzymskiego, Królowa Rzymian, Cesarzowa Niemiec, hrabina Andegawenii, Królowa Anglii, Lady of the English.
"Matilda: Empress, Queen, Warrior" Catherine Hanley opublikowała w wydawnictwie Yale University Press w 2019 roku. Z tego, co widziałam, dodając tę pozycję do bazy lubimyczytac, nie ma polskiego wydania. "Matilda: Empress, Queen, Warrior" jest dostępna w audiobooku na Storytel, czyta Jennifer M. Dixon.
Two Houses, Two Kingdoms: A History of France and England, 1100-1300 Catherine Hanley
8,0
Catherine Hanley skupia się na przedstawieniu, jak Kapetyngowie i Plantageneci oddziaływali na siebie na przestrzeni XII i XIII wieku, aż do początku XIV stulecia i sławnych zaślubin Izabeli z Edwardem II.
W przedmowie Catherine Hanley zaznacza, że badacze angielscy zwykle pomijają opis sytuacji na dworze Kapetyngów czy odbiór francuskich kronikarzy. I vice versa. Autorka stara się przytoczyć i omówić, jak sytuacja życiowa danego króla wpływała na losy dynastii, państwa oraz sytuacji na kontynencie.
Jednocześnie, wraz z zarysowywaniem wydarzeń na dworze francuskim i angielskim, poznajemy tylko szczątkowe informacje o wydarzeniach w tle. Biorąc się za bary z tak obfitym w wydarzenia okresem (dwa stulecia!),Catherine Hanley nie mogła jednocześnie rysować obrazu zmian w prawodawstwie czy analizować wszystkich stronnictw politycznych na dworze króla Anglii i Francji. Nie wspominając o ewolucji w kulturze czy religii.
Książka jednocześnie sprawia wrażenie niepełnej i przepełnionej suchą wyliczanką. Raz, brakuje zagłębiania się w dokładne zobrazowanie sytuacji na dworze królewskim, a dwa - pędzimy poprzez dziesięciolecia konfliktów, krucjat, małżeństw, pogrzebów, kanonizacji, papieży, wypadków na turniejach i fali epidemii.