Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Grzegorz Raubo – profesor w Zakładzie Literatury Staropolskiej i Oświecenia. Główny obszar jego prac badawczych stanowi literatura polskiego i europejskiego baroku rozpatrywana pod kątem związków z historią astronomii, dziejami filozofii i religijności w wiekach dawnych.
Stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej w Warszawie (program START),laureat Nagrody Prezesa Rady Ministrów za Rozprawę Doktorską, II. Nagrody w Konkursie Fundacji Konrada i Marty Górskich w Toruniu, nagród indywidualnych I. oraz II. stopnia Rektora UAM za osiągnięcia w pracy naukowej. Uczestnik projektu badawczego „Humanizm. Idee, nurty i paradygmaty humanistyczne w kulturze polskiej”. Członek Pracowni „Humanizm. Hermeneutyka wartości” przy Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego, w ramach której bierze udział w pracach związanych z projektem „Obraz natury w kulturze intelektualnej, literackiej i artystycznej doby staropolskiej i oświecenia” oraz we współpracy z Prof. dr hab. Aliną Nowicką-Jeżową, kieruje realizacją tematu badawczego „Asymilacja naukowych ujęć wszechświata w literaturze i piśmiennictwie wczesnonowożytnym”. Należy do zespołu redakcyjnego półrocznika „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka”. Wypromował 2 doktorów, 60 magistrów oraz 20 licencjatów filologii polskiej. Książki autorskie „Ludzie się na górne zapatrują obroty”. Astronomiczne konteksty literatury polskiego baroku, Poznań 2011, ss. 243. Kalendarze, kurioza i rzeczy ostateczne. Z zagadnień literatury popularnej w dawnej Polsce, Kalisz 2011, ss. 109. Światło przyrodzone. Rozum w literaturze polskiego baroku, Poznań 2006, ss. 272. Barokowy świat człowieka. Refleksja antropologiczna w twórczości Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, Poznań 1997, ss. 252.