Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam, że książka bardzo mnie rozczarowała. Wbrew nazwie serii "Psychologia i wiara" na próżno w niej szukać solidnej dawki informacji psychologicznych. Jeśli już takowe się zdarzają to giną z kretesem w gąszczu wplatanych bardzo licznie i w moim odczuciu na siłę wzmianek "pobożnościowych". "Pobożnościowych", bo ich wartość duchowa jest raczej nikła. Do skutecznego odbiegania od meritum przyczyniały się także bardzo liczne oraz w mojej ocenie zdecydowanie zbyt długie "świadectwa" i dygresje, które nie przybliżały czytelnika do istoty opisywanych zjawisk, a wręcz utrudniały odbiór. Czytając książkę solidnie się wynudziłem, a potrzebne informacje z trudem wyłuskiwałem. Wydaje mi się, że osobom, które miały doświadczenia z przemocą narcystyczną bardzo potrzebne jest odzyskanie gruntu pod nogami, oparcie się na konkretnej, pewnej, rzetelnej wiedzy, która podparta jest solidną argumentacją. Podejmując styl autorek zamiast skały otrzymałem wywrotkę bardzo sypkiego piachu, który nie daje oparcia. Choć kusi powstrzymam się od przytoczenia czterech cytatów z Pisma Świętego w których jakkolwiek, choćby w luźnym powiązaniu występują słowa skała i piasek i nie powołam się na osiem świadectw o tym jak kiedyś jakieś małżeństwa budowały domy i jak dobrały armaturę do łazienki. ;-) Szkoda, bo jako stały czytelnik książek Wydawnictwa W drodze muszę przyznać, że ta pozycja wypada niezwykle blado na tle tak licznie wydawanych książek traktujących o kwestiach osobowości narcystycznej.