Arsène Houssaye

W 1832 zamieszkał w Paryżu, a w 1836 opublikował dwie powieści: La Couronne de bluets i La Pécheresse. W Paryżu miał wielu przyjaciół, wśród nich Julesa Janina i Théophile'a Gautiera, pisał też we współpracy z Julesem Sandeau. Eseje krytyczne poświęcone sztuce zamieścił m. in. w L'Histoire de la peinture flamande et hollandaise (1846); szkice historyczne i współczesne weszły do Mlle de la Vallière et Mme de Montespan (1860) i Galerie de portraits du XVIII siècle (1844); krytyki literackie złożyły się na Le Roi Voltaire (1858) i słynną satyrę Histoire du quarante et unième fauteuil de l'Académie française (1855),traktującą o notablach, którzy nie zostali wybrani do Akademii Francuskie. Houssaye pisał też sztuki teatralne, np. Comédiennes (1857); poezję - zbiór Symphonie de vingt ans (1867),Cent et un sonnets (1873)i in. oraz powieści, w tymLes Filles d'Eve (1852) i wiele innych.
Przez długi czas redagował L'Artiste, a przez kilka lat był redaktorem i właścicielem La Presse. W 1849 roku, dzięki wpływom aktorki (Elizy) Rachel, powierzono mu administrację Teatru Francuskiego, którą to funkcję pełnił z niesłabnącym taktem i powodzeniem do 1859 roku, kiedy został inspektorem generalnym sztuk pięknych.
Jego Confessions, souvenirs d'un demi-siècle ukazały się w latach 1885-91. Jules Lemaître poświęcił mu monografię Arsène Houssaye (1897),która zawiera też bibliografię.
Zmarł w Paryżu. Jego syn Henry był znanym historykiem.
Po polsku wydano: Podróże humorystyczne: Amszterdam, Paryż, Wenecya( Voyages humoristiques. Amsterdam, Paris, Venise, 1856; pol. 1860),Dymisyonowany dyabeł. (Tysiac i jedna nocy paryskich) (wybór z Les Mille et une nuits parisiennes, 1875, 4 t.; pol. 1924)