Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli źdźbło trawy było dla mrówki drzewem, czym musiałoby być prawdziwe drzewo albo cały trawnik? Może, pomyślał, mrówki po prostu nie były świadome tego ogromu, a nie mając pojęcia o własnej nieistotności, radziły sobie jakoś z życiem, a nawet były szczęśliwe? Cała sztuczka polegała na tym, że należało mieć wsteczne aspiracje, spoglądać na świat z punktu widzenia dziecka, a im więcej się widziało, tym mniej czuło się szczęśliwym? Może Rachel była mrówką, która widziała drzewa i miała świadomość tego, jak daleko jest do szczytu, jak daleko do krawędzi?

Na świecie jest mnóstwo dzieci. Nie mam obsesji zobaczenia swojego potomka"...