Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chciałbym
ukryć się z tobą
przed Wiecznością
w mydlanej bańce,
by tam kosztować
truskawek, poziomek
i czytać „Powieść o Róży”.

Ty opowiadałaś mi o Jezusie,
a ja o Markizie de Sade.
Do dzisiaj nie rozumiem,
dlaczego tak naturalnie
przyszło nam zakochać się w sobie.

We śnie
odwiedzają mnie kobiety,
którym w dzień przytakuję,
że jesteśmy tylko przyjaciółmi.

Od młodzieńczych lat
śnię sen Scypiona:
moja dusza wznosi się tam,
gdzie Oddech Boga
zamienia się w gwiazdy,
i z ulgą spogląda
na odległą, kruchą
Ziemię.

Nie odróżniam
dobra od zła
w Ogrodzie
Rozkoszy Ziemskich,
gdzie rozkwitają
i róże, i rosiczki,
gdzie szepczą
i węże, i ważki.

Nie sypiamy ze sobą
i nie mieszkamy razem,
ale to niewinne pozory
intymnego
białego
pozamałżeństwa.

W czerwcowy wieczór
nad jeziorem
pierwszy raz
widziałem sowy.
Tańczyły hipnotycznie
na gałęzi i na pewno nie były
tym, czym mi się wydały.