Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam szczerze, że od jakiegoś czasu stronię od poradników. O ile, kiedyś próbowałam zostać "idealną mamą dziecka", "zrozumieć język niemowlęcy" i "odnaleźć siebie" za pomocą książek, tak w pewnym momencie zauważyłam, że forma ich pisania mnie drażni. Po prostu. Czułam, że trafia ta treść obok mnie, a różnorodność jednostki jest tak ogromna, że nie ma możliwości stworzyć uniwersalnego poradnika na wszystkie bolączki. Być może forma pisania poradników przez ostatnie kilka lat się zmieniła. Nie twierdzę, że nie! Ale nie planowałam się o tym przekonywać. A jednak! W pewnym sensie sięgnęłam po poradnik. "Grupa. Jak jeden terapeuta i kilku nieznajomych uratowali mi życie" to mieszanka poradnika i autobiografii w formie fabularyzowanej. I nie ukrywam, że jest to forma bardziej do mnie przemawiająca. Czyta się, jak literaturę obyczajową z mocno rozbudowanym wątkiem psychologicznym, przy czym ilość informacji i metoda podania jest bardziej przyswajalna. Dodatkowym plusem jest fakt, że autorka opiera swoje wypowiedzi na własnych doświadczeniach. W czasie, kiedy ilość obowiązków, tempo życia i bombardujące nas zewsząd sprzeczne informacje są nieadekwatne do możliwości ich przyswojenia przez potencjalnego odbiorcę, wiedza na temat tego, gdzie szukać pomocy i jak dana forma funkcjonuje jest bardzo istotne. Jeżeli zastawialiście się kiedykolwiek na czym polega terapia grupowa, czy daje efekty i czego należy się w czasie jej trwania spodziewać, to jak najbardziej książka ta przybliży Wam najważniejsze kwestie.