Bardzo zgrabnie napisana pozycja na temat wybranych epizodów polityki zagranicznej Rzeczypospolitej z lat 1707-1718. Klamrą spinającą są rozważania na temat pozycji międzynarodowej RON w tym okresie. Kwestie dyplomatyczne zostały umiejętnie wkomponowane w tło zagmatwanych stosunków wewnętrznych. Wszystko oparte oczywiście na potężnej bazie źródłowej, pochodzącej z archiwów polskich, francuskich, drezdeńskich, berlińskich i weneckich.

To m.in. wnikliwie omówienie działań obu zwaśnionych stronnictw (konf. warszawskiej i sandomierskiej) w czasie wyprawy Karola XII do Rosji, w tym przybliżenie nieudanej próby porozumienia się przed klęską połtawską. Próba reformy ustroju RON i wzmocnienia władzy królewskiej wypełnia kolejną część książki. Na ile możliwa była wówczas polsko-saska unia realna i z jakich powodów nie mogła się udać? Gierowski prezentuje te kwestie na tle bardzo burzliwych lat od powrotu Augusta Mocnego na polski tron, przez konfederację tarnogrodzką, po Sejm Niemy.

Ostatnie lata wojny północnej to powolne wyślizgiwanie się Augusta II z "przyjacielskiego uścisku" Piotra Wielkiego. Poszukiwaniom nowych sojuszników poświęcone są dwa ostatnie rozdziały. Fascynujące przybliżenie stosunków polsko-sasko-pruskich w latach 1713-1717 obejmuje też nieśmiałe próby rozbiorowe w zamian za poparcie dla wprowadzenia absolutyzmu w Polsce. Ostatecznie Prusy więcej zdobywają na przystąpieniu do wojny północnej, a król porozumiewa się z konfederatami. Czas Prus jeszcze nie nadchodzi, ale śledzenie zarodków ich późniejszej polityki jest równie fascynujące.

Podobnie jak próba wynajęcia wojska saskiego Wenecji do walk z Turkami. Wieloletnie negocjacje nie przynoszą skutku, ostatecznie wojsko wynajmuje Austria, ale regimenty docierają na front po zawarciu układu pokojowego. W międzyczasie spalą na panewce próby zmuszenia Rzeczypospolitej do realizacji postanowień antytureckiej Świętej Ligi. Cytowana relacja posła weneckiego z Polski nie pozostawia wątpliwości, jak bardzo słabnie Rzeczypospolita i jej status na arenie międzynarodowej. Ostatecznie Wettyn układa się z cesarzem, ale traktat wiedeński jest w tej książce tylko zasygnalizowany.

Cenię, gdy historyk potrafi przekazać potężną dawkę informacji w klarowny, jasny sposób i tak jest tutaj. Znakomita pozycja dla osób poszukujących pogłębionej wiedzy o czasach saskich.

Bardzo zgrabnie napisana pozycja na temat wybranych epizodów polityki zagranicznej Rzeczypospolitej z lat 1707-1718. Klamrą spinającą są rozważania na temat pozycji międzynarodowej RON w tym okresie. Kwestie dyplomatyczne zostały umiejętnie wkomponowane w tło zagmatwanych stosunków wewnętrznych. Wszystko oparte oczywiście na potężnej bazie źródłowej, pochodzącej z archiwów...

Przeczytałem 2 rozdziały, które mnie najbardziej interesowały:
"Międzynarodowa pozycja Polski i jej dyplomacja w początkach XVIII w." oraz
"Próby zacieśnienia związku polsko-saskiego"
Po lekturze tych części stwierdzam, że książka jest zdecydowanie godna polecenia dla osób zainteresowanych tematem, którzy piszą pracę na ten temat itp.. Ukazuje przejrzysty obraz stosunków polsko-saskich.

Przeczytałem 2 rozdziały, które mnie najbardziej interesowały:
"Międzynarodowa pozycja Polski i jej dyplomacja w początkach XVIII w." oraz
"Próby zacieśnienia związku polsko-saskiego"
Po lekturze tych części stwierdzam, że książka jest zdecydowanie godna polecenia dla osób zainteresowanych tematem, którzy piszą pracę na ten temat itp.. Ukazuje przejrzysty obraz stosunków...